احمد مسعودی - کارشناس ارشد تحقیقات آموزشی
زهرا حدیدی - کارشناس ارشد روانشناسی

مقدمه: همودیالیز از عوامل تاثیرگذار بر خوب زیستی معنوی، شادکامی و امید به زندگی بیماران محسوبمی شود. از طرفی بهبود کفایت دیالیز مهمترین عامل عوارض و مرگ و میر بیماران دیالیزی به شمار میآید. این پژوهش با هدف بررسی رابطه کفایت دیالیز با شادکامی، امید به زندگی، خوب زیستی معنویبیماران تحت درمان با همودیالیز طراحی و اجرا شد.روش: جامعه پژوهش را بیماران همودیالیز بیمارستان امیرالمومنین (ع) کردکوی در سال ۱۳۹۵ تشکیلدادند. حجم نمونه ۵۲ نفر از بیماران با توجه به جدول مورگان به روش تصادفی انتخاب شدند. در اینکارآزمایی، شرکت کنندگان با رده سنی ۲۲-۷۵ سال، مورد آزمون قرار گرفتند که از این تعداد ۲۵ نفر مرد و ۲۷ نفر زن بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش رگرسیون استفاده شد. در این پژوهشسطح معنی داری ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین کفایت دیالیز با شاد کامی بیماران ارتباط معنادار و مستقیمی وجود دارد.همچنین بر اساس یافته های بدست آمده بین کفایت دیالیز با امید به زندگی بیماران و خوب زیستیمعنوی ارتباط معنادار و مثبتی وجود دارد. بر اساس این یافته ها پیشنهاد می شود برنامه های آموزشیدر خصوص کفایت دیالیز گذاشته شود که این برنامه ها مانند گروه درمانی جهت کاهش عوارض روانیبیماران همودیالیزی بکار گرفته شود.

دیالیز، امید به زندگی، خوب زیستی معنوی، شادکامی، همودیالیز