عوامل موثر در جمع آوری داده، زیرساخت اصلی پژوهش برای رسیدن به توسعه پایدار

توسعه پایدار، فرآیندی است که با تکیه بر سرمایه انسانی و سایر منابع، آیندهای مطلوب را برای جامعه بشری پیش بینی می کند وراه حل هایی را ارائه می دهد تا بتواند از ایجاد مشکلاتی چون تخریب محیط زیست و منابع طبیعی، تغییر اقلیم، افزایش غیرمنطقی جمعیت، بیعدالتی، و پایین آمدن کیفیت زندگی انسان های حال و آینده جلوگیری کند. زیرساخت چنین توسعه ای، توجه جدی به مسایل علمی و کارهای پژوهشی است. گردآوری اطلاعات یا جمع آوری داده، اصلی ترین بخش در هر کار پژوهشی به ویژه کاربرد فناوری های نوین است. گردآوری اطلاعات در کارهای پژوهشی به روش های مختلفی صورت می گیرد. بسته به هدف پژوهش، امکانات و دسترسی ها، جامعه هدف، و غیره یک یا چند روش انتخاب و استفاده می شود. چنانچه این کار یعنی جمع آوری داده، به شکل منظم و درست اجرا شود، تجزیه و تحلیل، و نتیجه گیری از پژوهش، با سرعت و دقت خوبی به سرانجام خواهد رسید. بنابراین، پیش از گردآوری هر داده ای، بایستی طرح مشخصی را در ذهن پرورش داد. برای پرورش طرح در ذهن، بایستی پرسش هایی از قبیل چرایی و هدف گردآوری داده، گردآوری داده های چه چیز یا چه موضوعی، چگونگی و روش گردآوری داده ها، زمان گردآوری داده ها، افراد مسئول گردآوری داده ها، مواد و ابزار مورد نیاز گردآوری داده ها، چگونگی توصیف و تفسیر داده ها، هزینه گرد چگونگی ارائه گزارش نتایج، محل تامین هزینه، و غیره را مطرح کرد و با مشخص شدن پاسخ های نسبی آن ها پا پیش گذاشت. یکی ازاین پرسش ها، مشترک در اغلب کارهای پژوهشی به ویژه در کارهای پژوهشی تجربی از جمله پژوهش های صنایع غذایی که به کار عملی در آزمایشگاه نیاز دارند، افراد مسئول گردآوری یعنی وجود و حضور دائمی و تقریبا ثابت تکنسین و کارشناس آزمایشگاه در کنارمجری طرح است. چیزی که متاسفانه در اغلب موارد نادیده گرفته می شود. از این رو، این مقاله، به چگونگی گردآوری داده، روش های مختلف آن از جمله روش مهم آزمایشگاهی و مشکلات ناشی از عدم توجه به حضور افراد مسئول پژوهش در این روش می پردازد.

Keywords:

پژوهش , تکنسین و کارشناس آزمایشگاه , توسعه پایدار , جمع آوری داده