حسن کاظمی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سراب

در این پژوهش به بررسی بتن آب بند مورد استفاده در تونل شماره ۴ قطعه ۳ راه آهن اردبیل- میانه پرداخته می شود و از اهداف مهمی که در این پژوهش در تلاش برای رسیدن به آن هستیم تهیه بتنی است که تحت انواع آزمایش های نفوذ پذیری در دبی های مختلف مقاومو ناتراوا باشد. نتایج این پژوهش می تواند در بخش تونل سازی و سازه های مهم که نفوذ ناپذیری آب بسیار مهم است تاثیر بسیار مثبتیداشته باشد. این پژوهش به صورت کاربردی و آزمایشگاهی می باشد و نتایج به صورت واقعی و قابل اجرا است.آزمایشات در استان اردبیل،آزمایشات نفوذ پذیری می باشد. که به دو صورت تحت دبی ثابت و دبی متغیر صورت می گیرد.با توجه به نتایج بدست آمده در محدوده هایی که دبی آب کم می باشد در برخی از کیلومتراژ تونل شماره ۴ تراوش آب بسیار کم ودر حد نم بوده که ناشی از نفوذ آبهای سطحی حاصل از بارندگی های فصلی می باشد که در این محدوده ها با استفاده از بتن آب بند بااستفاده از طرح اختلاط شماره سه و چهار که با همان نسبت سیمان (۳۸۰ کیلوگرم در مترمکعب) با ماسه بسیار ریز و نرم با مدول نرمیکمتر از ۳ با افزودنی های ژل میکروسیلیس و فوق روان کننده و واتر پروف تهیه شده است استفاده شده است. بتن حاصل از ترکیباتفوق بسیار متراکم و تخلخل خیلی کم و با مقاومت فشاری بسیار بالا می باشد که با اجرای صحیح و عدم ایجاد درز سرد مانع نفوذ آب بهداخل تونل می گردد.در محدوده هایی که دبی آب زیاد می باشد در طول زیادی از تونل شماره ۴ با توجه به میزان تراوش و دبی آببه صورت عملی برای مهار نفوذپذیری آب به دو روش اجرای بتن آب بند و همچنین اجرای پروژه های آب بند شامل دو لایه ژئوتکستایل، یک لایه ژئودرین و یک لایه ژئوممبران اجرا شده است.

بتن آب بند، افزودنی ها، واترپروف، فیلر ، لایه های عایق