اثر کم آبیاری تنظیم شده و خشکی بخشی ریشه بر عملکرد، اجزای عملکرد و بهره وری آب برنج در روش جوی وپشته وکرتی
Publish place: Journal of Water Research in Agriculture، Vol: 32، Issue: 3
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 153
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WRA-32-3_001
تاریخ نمایه سازی: 31 خرداد 1401
Abstract:
با توجه به بروز بحران خشکسالی طی سالهای اخیر در سطح جهان، استفاده از روشهای کشت جایگزین که ضمن حفظ میزان عملکرد، موجب صرفهجویی در مصرف آب شود، رو به افزایش است. لذا بهمنظور ارزیابی عملکرد و اجزای عملکرد و میزان بهره وری آب در برنج هاشمی تحت رژیمهای مختلفآبیاری و مقایسه آن با روش غرقاب، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در موسسه تحقیقات برنج کشور در مازندران طی دو سال زراعی ۱۳۹۴و ۱۳۹۵ انجام گردید. تیمارها شامل دو روش کمآبیاری تنظیم شده (آبیاری همه جویچه ها) و خشکی بخشی ریشه(آبیاری یک در میان جویچه ها)، هر کدام با سه سطح تنش خشکی۱۰، ۳۰، و ۶۰ کیلوپاسکال (RDI۱۰، PRD۱۰، RDI۳۰، PRD۳۰،RDI۶۰ و PRD۶۰) در کشت جویو پشته و تیمارآبیاری کرتی با مدیریت غرقاب دایم در زمین گلخراب به روش سنتی بهعنوان تیمار شاهد(FI)و در سه تکرار انتخاب گردید. در هر تیمار میزان عملکرد، ارتفاع بوته، تعداد پنجه، طول خوشه، تعداد دانه پر، وزن هزار دانه، آب مصرفی و میزان بهرهوری آب بر اساس میزان محصول تولید شده در ازای حجم آب مصرف شده(kg/m۳) اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که عملکرد دانه، ارتفاع بوته، طول خوشه، تعداد دانه پر، وزن هزار دانه، آب مصرفی و میزان بهره وری در تیمارهای مختلف اختلاف معنیدار از لحاظ آماری داشته است. طبق نتایج این آزمایش، اگرچه بیشترین عملکرد در تیمار غرقاب دائم آبیاری بدست آمد، اما کاهش عملکرد در تیمارهای با تنش جزیی (RDI۱۰ وPRD۱۰) ناچیز می باشد، همچنین استفاده از روش خشکی بخشی ریشه(PRD)موجب کاهش چشمگیر مصرف آب و افزایش بهره وری میشود، بهطوریکه تیمارPRD۱۰موجب ۳۲درصد صرفهجویی در مصرف آب نسبت به تیمار شاهد شده و بیشترین میزان بهرهوری آب براساس شاخصCPDدر تیمارPRD۳۰ به مقدار۷۲۴/۰کیلوگرم شلتوک بر مترمکعب آب مصرفی محاسبه گردید. براساس نتایج، اعمال خشکی بخشی ریشه در مقایسه با کمآبیاری تنظیم شده با تنش مشابه ضمن اینکه مصرف آب کمتری داشت، عملکرد و بهره وری آب بالاتری را نشان میداد، بهطوریکه متوسط مصرف آب تیمارPRD۱۰ در دو سال نسبت به تیمارRDI۱۰حدود ۱۵درصد کاهش داشت درحالی که عملکرد آن بیش از یک درصد و بهره وری آن بیش از ۱۸درصد(متوسط دو سال) بیشتر بود.
Keywords:
Authors
مصطفی یوسفیان
دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری.
علی شاهنظری
دانشیار گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری.
میرخالق ضیاء تباراحمدی
استاد گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری.
محمود راینی
استاد گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری.
بهروز عرب زاده
استادیار پژوهش موسسه تحقیقات برنج کشور –معاونت آمل.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :