یاسر حسینی - دانشیار دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان- دانشگاه محقق اردبیلی.
جواد رمضانی مقدم - استادیار دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی - دانشگاه محقق اردبیلی
محمدرضا نیک پور - اردبیل – دانشگاه محقق اردبیلی - دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی- گروه آبیاری
عطیه عبدلی - اردبیل- دانشگاه محقق اردبیلی- دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی- گروه مهندسی آب

مدل های ریاضی متعددی در زمینه چگونگی پاسخ گیاهان به تنش هم­زمان شوری و خشکی و سهم هر یک از آن ها در کاهش جذب آب، وجود دارد. مدل های جذب آب در شرایط تنش هم­زمان به سه دسته جمع پذیر، ضرب پذیر و مدل های مفهومی تقسیم بندی می شوند. دراین مطالعه، شش تابع ماکروسکوپی کاهش جذب آب شامل ون گنوختن جمع پذیر و ضرب پذیر، دیرکسن و آگوستیجن، ون دام و همکاران، همایی و همکاران و اسکگز و با استفاده از داده های کشت گلدانی گیاه گوجه فرنگی مینیاتوری مورد ارزیابی قرار گرفت.پژوهش در قالب طرح آزمایشی کاملا تصادفی با سه تکرار و در دو سطح شوری (۴ و ۷ دسی زیمنس بر متر) انجام شد. سطوح خشکی به صورت تغییرات پتانسیل ماتریک (سه سطح تخلیه رطوبتی۴۰%، ۵۰% و ۶۵% گنجایش مزرعه ای) اعمال گردید. نتایج نشان داد که در سطوح چهار و هفت دسی زیمنس بر متر واکنش گیاه به تنش هم­زمان شوری و خشکی بیشتر ضرب پذیر است. از میان مدل های ضرب پذیر، مدل دیرکسن در سطح شوری هفت دسی زیمنس بر متر (متوسط خطای بیشینه  ۱۴/۰ و متوسط ریشه مربعات خطا ۱۵/۰) نزدیکی بیشتری با نتایج اندازه گیری ها داشتند. در سطح شوری هفت دسی زیمنس بر متر، مدل ون دام (متوسط خطای بیشینه ۰۹/۰ و متوسط ریشه مربعات خطا ۰۱۷/۰) و اسکگز (متوسط خطای بیشینه ۱۴/۰ و متوسط ریشه مربعات خطا ۰۱۸/۰)برازش بهتری را با داده های اندازه گیری شده نشان داد.

جذب آب در ریشه, خشکی خاک, شوری آب, تنش رطوبت