محمد کریمی زارچی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد
علی زارع شاهی - استادیار گروه حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد

دعاوی کوچه و همسایگی از دیرباز مورد توجه بوده است و مبنای فقهی آن را می توان در راستای قاعده لاضرر در قضیه سمره در دوران پیامبر مورد بررسی قرار داد. اضرار به دیگران و سوء استفاده از حق در راستای اعمال حق خویش را می توان به عنوان یک اصل مهم در اصل ۴۰ قانون اساسی مورد بررسی و مطالعه قرار داد. با توجه به اینکه در راستای دعاوی مربوط به کوچه و همسایگی نمی توان قوانین مدون و جامعی در حقوق ایران مورد مطالعه قرار داد. از این رو نیاز است که بررسی گردد دعاوی مربوط به کوچه و همسایگی چه نوع ضرر و زیان هایی را می تواند به بار آورد و شیوه های جبران خسارت چه می باشد و مرجع رسیدگی به این نوع دعاوی با کدام مرجع است که پاسخ به مسائل پیش رو به روش توصیفی و تحلیلی در مقاله حاضر مورد مطالعه قرار خواهند گرفت و در نهایت به این یافته دست یافتیم که مبنای مسئولیت ناشی از دعاوی مربوط به کوچه و همسایگی در حقوق ایران، همان مبانی اختصاصی و عمومی مسئولیت مدنی را دارا می باشد و در این راستا قوانین خاص و ویژه ای وجود ندارد.

مسئولیت مدنی، کوچه، همسایه، دعوی، ضرر.