احمد سزاوار - دکتری حقوق بین الملل

با توجه به اینکه اولین قراردادهای جوینت ونچر در پروژه های نفت و گاز منعقد شده اند، لازم است که توجه خاصی در تهیه اسناد این نوع قراردادها و تخصیص ریسک های مرتبط با آنها مبذول گردد. تعداد این ریسک ها زیاد می باشد که در این نوشتار نمی گنجد لذا ما در این تحقیق سعی داریم فقط ریسک های مرتبط با طرفین قراداد را مورد بررسی قرار دهیم. هدف از انجام این پژوهش یافتن چارچوب کاربردی برای تخصیص صحیح ریسک هاست تا مسئولیت ها و ریسک های طرفین این نوع قرارداد به وضوح بیان شود. با توجه به تحقیق پیش رو شناسایی ریسک و تخصیص آن دو فاکتور قدرتمند در تصمیمات مدیریت ریسک است. قبل از انعقاد قرارداد، کارفرمایان باید ریسک های پروژه را از طریق مفاد قراردادی تخصیص دهند با این وجود مطالعات نشان می دهد که تنها بخشی از ریسک ها به وسیله قرارداد توزیع می شوند و سایر ریسک ها با توافقات بعدی طرفین به عهده گرفته می شوند. با این حال تا حد ممکن با بکارگیری ابزارهای مدیریتی، در تدوین و تنظیم قراردادی کامل از بروز این مشاجرات جلوگیری می شود. بدین منظور بایستی در مفاد قرارداد اصطلاحات، شرایط و ماده های تا حد ممکن واضح و روشن برای تخصیص مسئولیت ها به کار بسته شود.

جوینت ونچر، قرارداد، ریسک قراردادی، مسئولیت طرفین، پروژه های نفت و گاز