سیدابراهیم مومنی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی تسوج، تسوج، ایران

حق ثبت اختراع حق انحصاری می باشد که در قبال اختراع ثبت شده به مخترع یا نماینده قانونی او اعطا مییابد. پتنت حمایت قانونی از اختراع را برای دارنده آن تامین میکند. این حمایت برای مدت محدودی (حداکثر بیست سال) در ازای افشای جزئیات اختراع برای عموم اعطا میگردد. این تحقیق به بررسی تطبیقی حق ثبت اختراع و حقوق انتقال ثبت اختراع در ایران و اندونزی پرداخته است بر اساس نتایج تحقیق ماده ۲۶ قانون ثبت علائم و اختراعات مقرر می دارد هر قسم اکتشافات یا اختراع جدید در شعب مختلفه صنعتی یا فلاحتی به کاشف یا مخترع آن حق انحصاری می دهد که بر طبق شرایط شرایط و مدت مقرر در این قانون، از اکتشاف یا اختراع خود استفاده نماید. حق انحصاری استفاده از اختراع زمانی به رسمیت شناخته شده و مورد حمایت قرار می گیرد که اختراع مطابق مقررات تودیع و به ثبت رسیده باشد، در غیر این صورت استفاده از اختراع ثبت نشده برای دیگران آزاد تلقی شده و هر کس می تواند از آن برای تولید محصولات خود بهره مند گردد. حال آنکه به دلیل نبود قانونی خاص، جهت واگذاری حق اختراع جز آنچه در ماده ۴۸ قانون ثبت اختراعات آمده، شناسایی ماهیت مستقل و عنوان معین جهت قرارداد واگذاری بعید می نمایاند . بنابراین، دولت اندونزی مقررات مربوط به اختراعات را توسط قانون شماره ۱۳ سال ۲۰۱۶ در مورد اختراع که از طریق قانون شماره ۱۱ سال ۲۰۲۰ در مورد ایجاد شغل اصلاح شده است ("قانون ثبت اختراع اندونزی" ) تنظیم می کند. ماده ۲۰ قانون ثبت اختراع اندونزی تنظیم می کند که "اجرای اختراعات باید در اندونزی اجرا شود که می تواند با ساخت، واردات و صدور مجوز انجام شود ". در رابطه با حمایت از حقوق ثبت اختراع اعطا شده، دولت همچنین امیدوار است که فناوری را از دارندگان پتنت منتقل کند. بنابراین، اختراعات آنها می تواند بدون پرداخت حق امتیاز به دارندگان پتنت تولید و مورد استفاده قرار گیرد.

حق ثبت اختراع، حقوق انتقال ثبت اختراع، جرایم، ایران و اندونزی.