علیرضا زارعی قورخودی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت منابع آب، گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی زراعی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
علی شاهنظری - استاد، گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
فاطمه محمدی - دانشجوی پسادکتری،مدیریت منابع آب گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی زراعی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.

در کشورهای واقع در کمربند خشکی، رشد جمعیت و به تبع آن گسترش فعالیتهای کشاورزی، صنعتی، شرب و نیز تغییرات اقلیمی و وقوع خشکسالی های پی درپی، منجر به تشدید محدودیتها در زمینه منابع آب تجدیدشونده شده است. برای جبران کمبود منابع آبی متعارف، کاهش فشار به منابع آبی موجود و گذر از بحران آب ناگزیر باید از آبهای نامتعارف یا بعبارتی آب با کیفیت پایین در بخشهای مختلف مصرف متناسب با کیفیت آن استفاده گردد تا بخشی از این کمبودها جبران شود. کاربرد پساب به عنوان یک منبع دائمی آب در کشاورزی علاوه بر تامین بخشی از نیازهای آبی این بخش، باعث صرفه جویی و دوام منابع آبی موجود نیز می گردد. علاوه بر این وجود عناصر غذایی گیاهی در پساب تصفیه خانه ها، مصرف کودهای شیمیایی و بالطبع اثرات زیست محیطی استفاده از آنها را کاهش میدهد. به کارگیری پساب در کشاورزی اگر چه با فواید زیادی توام است ولی چنانچه این امر بدون برنامه ریزی دقیق و اعمال مدیریت و نظارت صحیح انجام پذیرد میتواند اثرات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی حاد و متعددی را در پی داشته باشد. لذا برای بهرهبرداری مناسب از این منابع شناخت چالشهای موجود و ارائه راهکارهای کاربردی حائز اهمیت فراوانی است. بر همین اساس در این پژوهش علاوه بر مفاهیم آبهای نامتعارف، عمدهترین چالشها و استانداردها، برای استفاده از آنها در بخش کشاورزی مورد بررسی قرار گرفته است.

آبیاری، استاندارد، پساب، کشاورزی،