ارزیابی روشهای مختلف درونیابی در برآورد توزیع مکانی بارش استان خوزستان

بارندگی و توزیع مکانی آن به عنوان یکی از ورودی های اصلی چرخه آب در طبیعت، نقش موثری در مدیریت جامع حوزه های آبخیز و سناریوهای مختلف مدیریتی ایفا میکند لذا در این پژوهش سعی شده است میزان کارایی و دقت روشهای مختلف میانیابی در توزیع مکانی بارندگی در آبخیزهای مختلف مورد ارزیابی قرار گیرد. بر این اساس داده های بارندگی ماهانه و سالانه ۵۴ ایستگاه بارانسنجی استان خوزستان برای دوره ۱۳۷۵-۷۶ تا ۱۳۹۵-۹۶ اخذ و مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس در محیط نرم افزار Arc- GIS ۱۰.۵ و با شش روش زمین آماری شامل کریجینگ، کوکریجینگ، عکس فاصله وزنی، تابع پایه شعاعی، درونیابی محلی و درونیابی جهانی پهنه بندی بارندگی در سطح استان خوزستان صورت پذیرفت. نتایج پژوهش نشان داد از بین شش روش مذکور، روش کریجینگ با برابر با ۰/۹۱ و RMSE برابر با ۷۶/۴۷ به عنوان مناسب ترین روش درونیابی داده های بارندگی سالانه انتخاب شد.

Keywords:

ارزیابی دقت , پهنه بندی بارش , روشهای زمین آمار , مدیریت حوزه های آبخیز