سهیلا هاشمی - دانشجوی دکتری تخصصی گروه حقوق و علوم سیاسی، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران
مریم مرادی - استادیار گروه حقوق و علوم سیاسی، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران: نویسنده مسئول
ابومحمد عسگرخانی - دانشیار گروه حقوق بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، ایران

داوری الکترونیکی یا داوری در فضای مجازی، بهترین گزینه حل و فصل غیرقضایی اختلافات تجاری بین­المللی به شمار می­رود که در حال حاضر حدود ۷۳% شرکت­های بین­ المللی از این مکانیزم استفاده می­نمایند. در عرصه تجارت بین الملل، داوری شاه کلید حل اختلافات است. زیرا همواره مسائلی مانند تحمیل قوانین کشوری در زمان اختلاف در قرارداد، باعث از بین رفتن تفاهمات شده و داوری می تواند این مساله را مدیریت کند. از آنجایی که هدف نهایی و اساسی در مقام رسیدگی داوری این است که با حل و فصل هر چه سریعتر قضیه، رای قطعی صادر و اجرا گردد، بدیهی است که در میان این مسائل مختلف و گاه پیچیده داوری، امر شناسایی و اجرا جایگاه ویژه ای پیدا می کند. از این رو کنوانسیون های بین المللی مختلفی درباره آن منعقد گردیده است، در این نوشتار به کنوانسیون­ هایی از قبیل بروکسل، رم، نیویورک، کنوانسیون اروپایی، ژنو، کنوانسیون واشنگتن و کنوانسیون پاناما اشاره شده است.

کنوانسیون, بین المللی, داوری الکترونیکی, نیویورک, ژنو, پاناما