زهره تیموری - دپارتمان روانشناسی بالینی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مینا مجتبایی - دپارتمان روانشناسی بالینی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.( نویسنده مسئول). mogtabaei_mina@yahoo.com.
سید محمد رضازاده - دپارتمان روانشناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
امین رفیعی زاده - دپارتمان روانشناسی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران

مقدمه: این پژوهش جهت بررسی اثر بخشی زوج درمانی مبتنی بر شفقت خود بر نشخوار خشم و صمیمیت زناشویی در زنان آسیب دیده از خیانت همسر انجام شده است.روش پژوهش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح مورد استفاده در آن از نوع آزمایشی همراه با پیش آزمون  پس آزمون با پیگیری است. جامعه تحقیق شامل کلیه زوجین درگیر با مسیله خیانت زناشویی مراجعه کننده به مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی ایرانمهر در سال ۹۹ در رشت بود که از میان آنها  ۲۰ زوج (۴۰ نفر)  با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از  پرسشنامه های ساخودولوسکی و صمیمیت زناشویی تامپسون و واکر استفاده شد. جلسات زوج درمانی به مدت  ۸ جلسه  ۲ ساعته (هر درمان یک جلسه دو ساعته) و  به صورت هفتگی اجرا گردید پس از گذشت سه ماه از جلسات درمان جهت سنجش اثر ماندگاری درمان زوجها در یک جلسه پیگیری شرکت کردند داده ها با استفاده از روش های آماری آنالیز واریانس با مقادیر تکرارشونده تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: تفاوت بین میانگین های پیش آزمون و پس آزمون از نظر آماری معنادار بوده زوج درمانی مبتنی بر شفقت خود بر کاهش نشخوار خشم (۳/۶۲ F= و ۰۰۰۱/۰P=) و افزایش صمیمیت زناشویی (۰۵/۸۸  F=و ۰۰۰۱/۰P= ) در زنان آسیب دیده از خیانت همسر تاثیر داشته است. نتیجه گیری: مداخلات زوج درمانی مبتنی بر شفقت خود باعث کاهش نشخوار خشم و افزایش صمیمیت زناشویی می شود. 

خیانت زناشویی شفقت خود صمیمیت زناشویی نشخوار خشم