بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر اجتناب شناختی، اضطراب و همدلی در زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره اهواز

مقدمه: خانواده به عنوان یکی از مهم ترین نهادهای اجتماعی نقش مهمی در شکل گیری شخصیت افراد دارد. رضایت، مطلوبیت، خشنودی، کیفیت و کارکرد مطلوب خانواده عوامل مهم و تاثیرگذار بر رشد و شکوفایی اعضای خانواده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر اجتناب شناختی، اضطراب و همدلی در زنان متاهل شهر اهواز انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری، شامل کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز به دلیل ناسازگاری زناشویی در سال ۱۳۹۹ بودند. نمونه پژوهش، ۳۰ نفر از زنان متاهل بودند که به صورت نمونه­گیری دردسترس، انتخاب و به صورت تصادفی، در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. ابزار جمع­آوری داده­ها شامل پرسشنامه­های خرده مقیاس اضطراب، پرسشنامه اجتناب شناختی سکستون و داگاس و مقیاس صفات همدلی باتسون بود. اعضای گروه آزمایش، به صورت گروهی تحت طرحواره درمانی در ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل برنامه مداخله­ای دریافت نکرد. پیگیری مداخله ۴۵ روز پس از پس­آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل انجام شد. داده­ها با روش کوواریانس چندمتغیری و تک­متغیری توسط نرم افزار SPPSS تحلیل شد. یافته ­ها: یافته­ها نشان داد که بین گروه­های آزمایش و کنترل از نظر اجتناب شناختی، اضطراب و همدلی تفاوت معنی­داری وجود داشت (۰.۰۰۱p<). به عبارت دیگر، طرحواره درمانی باعث کاهش معنی­دار اجتناب شناختی و اضطراب و افزایش همدلی در افراد متاهل شد (۰.۰۰۱p<). نتیجه ­گیری: نتایج نشان داد که در متغیرهای وابسته (اجتناب شناختی، اضطراب و همدلی) بین گروه های طرحواره درمانی و گواه تفاوت معنی دار وجود داشت. همچنین نتایج در دوره ۴۵ روزه تداوم داشته است. همچنین با توجه به نتایج پژوهش حاضر، از برنامه طرحواره درمانی می­توان در جهت کاهش اجتناب شناختی و اضطراب و افزایش همدلی در زوجین دارای تعارض بهره برد.