تاثیر آموزش راهبرد یادگیری خودگردان بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان

هدف از اجرای این پژوهش بررسی تاثیر آموزش راهبرد یادگیری خودگردان بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان پایه نهم است. روش مورد استفاده در این نوع پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و دو گروه آزمایش و کنترل است. جامعه ای که هدف این مطالعه میباشد دانش آموزان پسر پایه نهم دبیرستان شاهد شهر قم که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۹۹ مشغول به تحصیل بوده اند. نمونه های انتخاب شده با استفاده از جدول مورگان به تعداد ۴۰ نفر از دانش آموزان به صورت در دسترس از پایه نهم انتخاب و در دو گروه کنترل (۲۰) نفر آزمایش (۲۰) نفر قرار داده شدند. مدت زمان اجرای این پژوهش در طول مدت چهار هفته و هفتهای چهار جلسه آموزشی است. ابزار پژوهش برای آموزش راهبرد یادگیری خودگردان بسته آموزشی به خصوص پینتریچ (۱۹۹۵) و برای خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت از پرسشنامه استاندارد، مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده در پژوهش با استفاده از نرم افزار spss و با استفاده از روشهای آمار توصیفی از شاخصهای میانگین، انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که: بین میانگین نمرات پسآزمون دو گروه گواه و آزمایش در متغیر وابسته خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت تفاوت معناداری وجود دارد و هم چنین اثر متغیر مستقل بر متغیر وابسته خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان موثر بوده است و تفاوت معنیداری بین گروه گواه و آزمایش وجود دارد.

Keywords:

آموزش راهبرد یادگیری خودگردان , خودکارآمدی , انگیزش تحصیلی