امیرحسین مقدسی لیچاهی - دانشجوی دکتری مدیریت برنامه ریزی توسعه آموزش عالی، دانشگاه دولتی مازندران، عضو میز نخبگان دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی(داعا)، عضو گروه نخبگان جوان ولایت مدار انقلابی(نجوا) و عضو کمیسیون آموزش کانون متفکرین ایران، عضو بنیاد توانمندساز
ابراهیم صالحی عمران - دکتری مدیریت آموزش عالی از دانشگاه باث انگلستان، استاد تمام و رئیس گروه آموزش عالی دانشکده علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه مازندران وعضو کمیته ملی آموزش عالی و کمیسیون ملی یونسکو
امین علائی نجات - دانشجوی دکتری، دانشگاه جنگ، سرپرست یکی از مراکز مطالعاتی کشور
سلمان اباذری آخوله - کارشناسی ارشد دانشگاه غیرانتفاعی ارشاد دماوند، تهران

به طور کلی، توسعه فناوری ناظر بر تمامی تلاش ها و فعالیت هایی است که برای ارتقاء سطح فناوری صورت می گیرد. به زعم بسیاری از صاحبنظران و جامعه ی خبرگان، سیر تحولات فناوری در نظام آموزش عالی کشورمان آن طور که باید و شاید با برنامه ریزی های مستقیم و دخالت های دولت همراه نبوده و موسسات و دانشگاه های غیرانتفاعی نیز توان و انگیزه کافی برای توسعه فناوری و رقابت با بخش خصوصی نظام آموزش عالی سایر کشورها را ندارند، فلذا در فرایند توسعه فناوری درون زا با مشکلات پیچیده ای مواجه هستیم و دخالت بیشتر دولت در تدوین راهبردها، برنامه ریزی ها و حمایت های مالی، لازم و ضروری به نظر می رسد. فلذا این تحقیق با رویکردی کیفی و با هدف بررسی و تحلیل راهبردهای توسعه فناوری های نوین در نظام آموزش عالی در راستای نیل به توسعه پایدار جمهوری اسلامی ایران انجام گردیده است. همچنین مطالعه حاضر از نوع کاربردی بوده و به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و بررسی مقالات، یافته ها و نظرات مسئولین و مدیران رده عالی نظام مزبور (و نیز کتب مربوطه) با رویکرد زمینه ای صورت پذیرفته است. اطلاعات لازم برای این تحقیق علمی-مروری از طریق جستجوی کتابخانه ای و بانک های معتبر اطلاعاتی داخلی و خارجی جمع آوری شده و به منظور دست یافتن به دیدگاه های جدید و ژرف نگری در موضوعات مرتبط با پژوهش، روش تحلیل، افزون بر تکیه بر موضوعات نظری و تحلیل سیستماتیک با هر دو رویکرد ژرفانگر و پهنانگر، استفاده از تکنیک های تحلیل توصیفی بوده است. تحقیق پیش رو نشان می دهد که نقش فناوری های نوین در آموزش عالی در دو عرصه ظاهر می شود، نخست این که موسسات آموزش عالی به خودی خود باعث گسترش فناوری های جدید می شوند و دانشگاه ها، کانون اصلی نوآوری به شمار می آیند و دانشگاهی که پژوهش محور باشد منبع مهم گسترش فناوری در کشور است. دوم این که نظام آموزش عالی از فناوری جهت انجام وظایف آموزشی، پژوهشی و مدیریتی خود سود بسیاری می برد و مدرسان و سیاست گذاران، فناوری های نوین را راه حلی برای بسیاری از معضلات، همچون بهبود کیفیت آموزشی، کاهش هزینه ها، افزایش بهره-وری، توسعه دسترسی به آموزش و تسهیل در همکاری های پژوهشی تلقی نموده که این موارد، جملگی در توسعه پایدار کشور، بسیار اثرگذار و مهم خواهند بود.

فناوری، راهبرد، آموزش عالی، دانشگاه، توسعه.