بررسی عملکرد سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت دشت دهگلان

یکی از اجزای مهم و ضروری هر طرح آبیاری به منظور اصلاح سیستم و مدیریت آن، ارزیابی می باشد. لذا هدف از این پژوهش، ارزیابی چگونگی طراحی و بهره برداری سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت دشت دهگلان در استان کردستان می باشد. برای این منظور 10 سیستم آبیاری بارانی کلاسیک ثابت دشت دهگلان مورد ارزیابی قرار گرفت. مقادیر متوسط پارامترهای ضریب یکنواختی کریستیانسن، یکنواختی توزیع، راندمان پتانسیل ربع پایین و راندمان کاربرد ربع پایین اراضی به ترتیب 66/04، 50/62، 44/8 و 43/78 درصد به دست آمد. بررسی ها نشان داد که کلیه سیستم ها دارای راندمان کاربرد پایین بودند و یکنواختی توزیع آب در آنها نیز کمتر از مقادیر توصیه شده کلر و مریام می باشد. از طرفی به علت کم آبیاری، به جز یک مورد، در بقیه مزارع راندمان پتانسیل و راندمان کاربرد ربع پایین برابر بوده است. طراحی و اجرای نامناسب سیستم ها مهمترین دلیل پایین بودن راندمان پتانسیل کاربرد تشخیص داده شد که از مهمترین این عوامل، فشار نامناسب سیستم ها بود. استفاده همزمان از تعداد آبپاش زیاد و کاربرد آبپاش هایی با مشخصات و مدل های متفاوت نیز علت پایین بودن یکنواختی توزبع آب بوده است. به طور کلی نتایج بررسی ها نشان داد که در اکثر طرح های مورد مطالعه، بهره برداری از سیستم ها در حد بسیار ضعیفی می باشد.

Keywords:

آبپاش , راندمان پتانسیل ربع پایین , راندمان کاربرد ربع پایین , یکنواختی توزیع , کردستان