شهلا مرادی - بخش علوم زمین، دانشکده علوم دانشگاه شیراز
سینا اسدی - بخش علوم زمین، دانشکده علوم دانشگاه شیراز

ذخیره مس پورفیری سرکوه در کمربند مس ماگمایی کرمان، ۶ کیلومتری شمال غرب کانسار بزرگ سرچشمه و در را مجموعه سنگهای آتشفشانی–رسوبی کمپلکس رازک به سن ائوسن قرار گرفته است. بررسی های صورت گرفته حاکی از آن است که ذخیره سرکوه دارای سه گروه اصلی میانبار سیال شامل نوع :(L+V) A دو فازی مایع(+ (H۲O بخار، نوع :(L۱+L۲+V) B سه فازی مایع(+ (H۲O مایع((CO۲ + بخار و نوع:(L+V+S) C سه فازی مایع(+ (H۲O بخار + جامد((NaCl میباشد. دمای همگن شدگی سیالات نوع L+V، بین ۲۰۹ تا ۴۹۵ درجه سانتی گراد و میانگین شوری ۹/۰۹ درصد وزنی معادل نمک طعام، نوع L۱+L۲+V، بین ۳۰۲ تا ۴۸۲ درجه سانتی گراد و میانگین شوری ۸/۱۵درصد وزنی معادل نمک طعام و نوع L+V+S، بین ۳۰۲ تا ۴۶۰ و میانگین شوری ۳۶/۸۵درصد وزنی معادل نمک طعام تغییر می کند. بر اساس این شواهد دو نسل سیال شوراب و کم شور عامل اصلی کانه زایی در ذخیره بوده اند. براساس تغییرات روندهای فیزیکی پدیده جوشش همراه با افزایش چگالی در فاز شوراب و اختلاط با آبهای جوی و سردشدگی میتواند با نهشت کانسنگ در منطقه همراه باشد.

زون ماگمایی ارومیه-دختر، ذخایر مس پورفیری، سرکوه ، دگرسانی ، میانبار های سیال، تکامل سیال گرمابی،