گوهر کوه - هشایی، یک منطقه ی مظنون؟

کوه های هشایی یا گوهرکوه به شکل مجموعه ای از ساختارهای بزرگ خمشی میباشد که خود هسته ی یک قوس بزرگ به نام قوس بلوچ را میسازند. این واحدها شامل ضخامتهای زیادی از آهکهای بلورین پالئوزوییک فوقانی ؟ و اهکهای نومولیت دار ائوسن با رخنمونهای محدودی از سنگهای دگرگونی رخساره ی شیست در پایین انها در جنوب غرب رشته کوه های شرق ایران در نزدیکی مرز ان با بلوک لوت قرار گرفته است و توسط پهنه وسیعی از سنگهای سیلیسی- کلاستیک به سن الیگو- میوسن معروف به حوضه ی کاسیکین از شرق لوت جدا میگردد. سنگ های رخساره ی توربیدایتی به سن ائوسن این واحدهای کربناته را در بر گرفته اند اما مرز ان با واحدهای اطراف بصورت تکتونیکی می باشد. سنگ های اتش فشانی جوان به سن کواترنری این واحدها را در بخش شمالی تحت تاثیر قرار داده اند. مطالعات ساختاری نشان میدهند که یک حادثهی اصلی دگرشکلی سبب ایجاد ساختارهای چین خوردگی در این واحدها شده است که دو نوع چین سیلندری و مخروطی را در این واحدها ایجاد نموده است. ساختار گوهرکوه - هشایی به شکل ساختمانهای خمیده ی بزرگ مقیاس هسته ی قوس بلوچ را میسازد. با توجه به وجود واحدهای ضخیم پلاتفرمی در وسط رسوبات دریای عمیق، مرزهای گسلی و شباهت زیاد واحدهای کربناته گوهر کوه و دگرگونی های کف ان به اهک های جمال و دگرگونی های سردر در اطراف بزمان به آن های بترتیب سن پرمین و کربونیفر نسبت داده شده است اما بجز اثاری شبیه به Fusulindae فسیلی یافت نشده است، اما ادامه ان در جنوب به کوه های زاریچک و بیرک میرسد که حداقل اهکهایی به سنهای مزوزوییک در ان ها یافت شده است. در کف این اهکهای گوهرگوه واحدهای افیولیتی بسیار جوانتر دیده میشوند که نشان میدهد به صورت نابرجا هستند و گوهر کوه یک منطقه مظنون میباشد.

Keywords:

گوهر کوه- هشایی , منطقه مظنون , چین خوردگی های مخروطی و سیلندری