مدیریت آبخوان در مناطق نیمه خشک(مروری کوتاه بر نکات کلی)

اقدامات مدیریتی آبخوان، از جمله استراتژیهای مدیریت یکپارچه منابع آبهای زیرزمینی هستند. هدف اصلی از این اقدامات تقویت منابع آبهای زیرزمینی در عین استفاده و بهره برداری از آنها میباشد . در این مطالعه، سعی بر آن شد تا با بررسی برخی نکات کلی مدیریت آبخوانها در محیطهایی با اقلیم نیمه خشک، اهمیت این منابع خصوصا در شرایط فعلی که کشور با بحران آب مواجه است و نیز توجه به حفظ و مدیریت آنها، بهتر از قبل درک شود. برای موثرتر بودن مدیریت آبخوان، باید در ابتدا آبخوان مناسب را مشخص نمود. به این منظور از ابزار، روشها و مدلهای مختلفی برای شناسایی ویژگیهای مختلف آبخوان میتوان استفاده کرد. در این راستا ارزیابی میزان آسیب پذیری آبخوانها میتواند بسیار مفید واقع شود. پس از شناخت نوع آبخوان، اصلی ترین اقدام در مدیریت آن، تقویت شرایط در جهت نفوذپذیری بیشتر به منظور تغذیه آن آبخوان میباشد. اقدامات مدیریت آبخوان در مناطقی که شرایط نگهداری سطحی وجود نداشته باشد، میتوانند بسیار مفید واقع شوند. اجرای دقیق طرحهای مدیریت منابع آب زیرزمینی، با افزایش بازده کشاورزی حاصل از آبیاری مطمئن و نیز توزیع عادلانه آب هم به مناطق بالادستی و هم مناطق پائین دستی، در کنترل و کاهش برخی خطرات احتمالی چه در ابعاد اقتصادی و چه در ابعاد کیفیتی بسیار موثر بوده و منجر به ثبات معیشت در مقیاس محلی، منطقه ای و حتی ملی میگردد. با اجرای دقیق برنامه های مدیریت آبخوان به تدریج، احتمال آسیبهای اقلیمی چون کم آبی و خشکسالی نیز به حداقل خواهند رسید.

Keywords:

مدیریت آبخوان , طرح گربایگان , پخش سیلاب , تغذیه زیرزمینی , نفوذپذیری