بررسی کنترل علف های هرز و سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد کنجد ( Sesamum indicum L. ) در تراکم های مختلف کشت

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف کود اوره در تراکم های مختلف کاشت و کنترل علف هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد کنجد، آزمایشی مزرعه ای در سال زراعی ۱۴۰۰ به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عامل اصلی شامل سه سطح از مقادیر مختلف کود نیتروژن از منبع اوره (صفر، ۵۰ و ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار)، عامل فرعی، کنترلعلف های هرز (وجین و بدون وجین) و عامل فرعی فرعی شامل دو سطح تراکم کاشت کنجد ( ۴۰۰ و ۵۰۰ هزار بوته در هکتار) می باشد.نتایج نشان داد بیشترین و کمترین عملکرد دانه و بیولوژیک کنجد به ترتیب در تیمارهای ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار کود اوره با وجین علف های هرز و تیمار شاهد بدون وجین علف های هرز مشاهده شد. در تمام سطوح کاربرد کود اوره، افزایش عملکرد بیولوژیک با وجین علف های هرز حاصل شد. همچنین حداکثر عملکرد دانه ۱۲۴/۶ گرم در مترمربع و بیولوژیک ۶۸۷/۱۷ گرم در مترمربع در تیمار ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار کود اوره و تراکم ۵۰۰ هزار بوته در هکتار مشاهده شد که نسبت به تیمار شاهد به ترتیب ۸۷ و ۶۴ درصد افزایش داشت. مطابق با نتایج، بالاترین ۲۱/۳۸ و کمترین ۱۲/۵۸ شاخص برداشت در تراکم ۴۰۰ هزار بوته در هکتار به ترتیب در تیمار شاهد و کاربرد ۱۰۰ کیلوگرم کود اوره مشاهده شد. کنترل علف هرز باعث افزایش عملکرد کپسول ۲۷۵/۲۱ گرم در متر مربع و شاخص برداشت ۲۱/۸۵ درصد شد که نسبت به تیمار عدم وجین علف های هرز افزایش چشمگیری داشت. علاوه بر این، کاربرد ۵۰ کیلوگرم در هکتار کود اوره نسبت به سایر سطوح کود از بیشترین عملکرد کپسول برخوردار بود. در مجموع به نظر می رسد با توجه به اهمیت کنترل علفهای هرز تعیین تراکم مطلوب و سطح مصرف بهینه کود اوره سبب افزایش عملکرد کنجد در رقابت با علف های هرز می گردد.

Keywords:

اوره , تراکم , کنجد , علف هرز , عملکرد