محمدحسن ماهوتچی - دانشگاه تهران، تهران

شناخت مقدار و چگونگی تغییرات اقلیمی می تواند در مدیریت منابع مختلف بخصوص مدیریت منابع آب حائز اهمیت تلقی گردد. مدل های گردش عمومی جو، ابزاری برای پیش بینی متغیرهای اقلیمی برای دوره آینده هستند که برای استفاده از خروجی این مدل ها در مقیاس محلی نیاز به ریزمقیاس گردانی آنها در سطح ایستگاه می باشد. از جمله ی ابزارهای ریزگردانی میتوان به مدل SDSM اشاره نمود. درپژوهش حاضر به منظور به کارگیری مدل SDSM نسخه ۵.۳.۵ از داده های متوسط بارش روزانه ایستگاه همدیدی زاهدان برای دوره پایه ۲۰۰۵ - ۱۹۶۱ و داده های مدل جهانی CanESM۲ برای دوره ۲۰۵۰ - ۲۰۲۲ تحت سه سناریوی واداشت تابشی RCP۲.۶ ، RCP۴.۵ و RCP۸.۵ استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر این است که مدل SDSM با توجه به شاخص های خطاسنجی به کار گرفته شده درپژوهش شامل d ، MAE و R در برآورد بارش شبیه سازی در دوره ی ارزیابی مدل ۲۰۰۵ - ۱۹۶۱ از توانمندی مناسبی برخوردار است و بدین ترتیب پیش بینی رفتار بارش در بازهی بلند مدت ۳۰ ساله براساس سناریوهای واداشت تابشی نیز بیانگر این است که در دو سناریوی ۲/۶ و ۴/۵ بارش افزایش و با توجه به سناریو ۸/۵ بارش کاهش می یابد

تغییراقلیم، مدل گردش عمومی GCM ، ریزگردانی SDSM ، بارش، زاهدان.