اثر آبیاری سطحی و قطره ای تیپ بر عملکرد کمی و کیفی چهار ژنوتیپ چغندر قند

به منظور ارزیابی دو روش آبیاری سطحی و قطره ای بر عملکرد کمی و کیفی چهار ژنوتیپ چغندر قند آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. هشت تیمار آبیاری با استفاده از دو روش آبیاری نشتی و قطره ای با دور های مختلف شامل: آبیاری پس از 30 (به غیر از نشتی)، 80، 130 و 180 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A بود. در تیمار آبیاری قطره ای بر اساس 30 میلیمتر تبخیر از تشتک به دو صورت 100 و 75 درصد تامین نیاز آبی گیاه اجرا گردید. تیمارهای آبیاری در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی در کرت اصلی و چهار ژنوتیپ 7112، BP کرج، BP مشهد و (A37.1×113) BP کرج در قالب طرح آماری مربع لاتین به منظور ایجاد شرایط یکنواخت آبیاری برای تمامی ژنوتیپ ها در کرت فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر تیمارهای آبیاری بر عملکرد ریشه چغندر قند در سطح 1% و اثر ژنوتیپ های مختلف بر عملکرد ریشه در سطح 5% معنی دار بود . اثر متقابل آنها معنی دار نبود. بیشترین عملکرد ریشه مربوط به تیمار نشتی 80 میلی متر با 66/06 تن در هکتار بود. بیشترین عملکرد ریشه مربوط به رقم 7112 با 59/95 تن در هکتار بود. اثر تیمارهای آبیاری بر عملکرد شکر، شکر سفید، کارآیی مصرف آب و درصد قند در سطح 1% معنی دار بود. بیشترین درصد قند مربوط به تیمار آبیاری قطره ای 30 میلی متر با تامین 75% تامین نیاز گیاه به میزان 18/63 درصد بود. بالاترین کارآیی مصرف آب بر اساس تولید شکر مربوط به آبیاری قطره ای 30 میلی متر مکعب آب مصرفی بود. با توجه به نتایج حاصله، ژنوتیپ BP کرج با آبیاری قطره ای 30 میلی متر با تأمین 100% نیاز آبی گیاه با عملکرد قند 11/53 تن در هکتار و با کارآیی مصرف آب 1/7 کیلوگرم شکر به ازای هر متر مکعب آب مصرفی از بقیه تیمارها برتر می باشد.

Keywords:

آبیاری قطره ای , آبیاری نشتی , کارائی مصرف آب , ژنوتیپ , چغندر قند