رضا بهرامی - دانشکده ی مهندسی شیمی، نفت و گاز، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
سیدمجتبی حسینی نسب - گروه مهندسی شیمی، نفت و گاز، دانشکده ی مهندسی شیمی، نفت و گاز، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
فرامرز هرمزی - دانشکده ی مهندسی شیمی، نفت و گاز، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

این مطالعه تاثیر نانوذرات سیلیکا را بر سیلابزنی قلیایی با هدف افزایش بازیابی نفت سنگین بررسی می کند. آزمایش هایسیلاب زنی قلیایی-نانوذرات در میکرومدل برای بررسی اثر غلظت مادهی قلیایی و نانوذرات سیلیکا بر بازدهی جابه جایی انجامشد. آزمایش های سیلابزنی نشان میدهد که نفوذ محلول قلیایی-نانوذرات به نفت خام و متعاقبا تشکیل امولسیون آب در نفتباعث کاهش تحرک پذیری فاز آب شده و آب تزریق شده را به ناحیهی جاروب نشده هدایت میکند و راندمان جاروب را افزایشمیدهد. نتیجه های حاصل از سیلاب زنی میکرومدل نشان میدهد که بازیابی نفت میتواند با استفاده از ۱ درصد سدیمهیدروکسید و ۰/۰۷ درصد نانوذرات سیلیکا به حدود ۳۵ درصد از نفت درجای اولیه برسد و با افزایش غلظت ماده ی قلیایی، بازیابی نفت افزایش مییابد. علاوه بر این، نتیجه های آزمایش های سیلابزنی نشان داد که در سیلاب زنی قلیایی-نانوذرات، غلظتماده ی قلیایی نقش مهمتری در افزایش بازیابی نفت نسبت به غلظت نانوذرات دارد، زیرا منجر به امولسیون سازی میشود. وجودنانوذرات در سیلابزنی قلیایی تا غلظت بهینه ی نانوذرات منجر به افزایش استخراج نفت میشود. این افزایش بازیابی تا حدود ۶درصد است. امولسیونی که پس از تماس محلول قلیایی و نفت تشکیل شد، آب در نفت بود و وجود نانوذرات سیلیکا در محلولقلیایی نوع امولسیون را تغییر نداد.

ازدیاد برداشت نفت سنگین، امولسیون آب در نفت، راندمان جابه جایی، سیلابزنی، مواد قلیایی-نانوذرات، میکرومدل، نانوذرات سیلیکا