زهرا داودی بیرق - کارشناسی ارشد گروه مهندسی صنایع، دانشکده مهندسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
مهدی سیف برقی - دانشیار گروه مهندسی صنایع، دانشکده مهندسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

این مطالعه به بررسی قراردادهای مورد استفاده در زنجیره ی تامین می پردازد. تعداد هفتادوچهار مقاله ی بین المللی از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۱ و هفت مقاله ی فارسی طی سال های اخیر در حوزه ی قراردادها در زنجیره ی تامین، مورد مطالعه قرار گرفته است. با توجه به دسته بندی های صورت گرفته این نتیجه حاصل شده است که بیشترین قرارداد مورد استفاده در زنجیره ی تامین جهت هماهنگی، قرارداد اشتراک درآمد با فراوانی ۳۵ مقاله است. از نتایج دیگر می توان گفت که از مجموع ۸۱ مقاله در ۵۸ مقاله از رویکرد نظریه ی بازی ها استفاده شده است که رویکرد استکلبرگ با فراوانی ۳۹ مقاله، بیشترین تعداد را به خود اختصاص داده است. به نظر می رسد بیشتر مقالات (۷۴ مقاله)، با توجه به محدودیت های موجود، زنجیره ی تامین دو سطحی را ترجیح می دهد. یکی از مهم ترین نتایج این بود که گاهی هرکدام از قراردادها به تنهایی نمی تواند زنجیره ی تامین را هماهنگ سازد؛ بلکه ترکیبی از آن ها منجر به هماهنگی زنجیره تامین می گردد.

زنجیره تامین, قراردادها, نظریه ی بازی ها, استکلبرگ, دو سطحی