محمد میثم صباغی - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و
محمد منشوری - استادیار گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقی
محمد علیخانی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
میر مهدی سلیمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و

منطقه مورد مطالعه در این تحقیق دشت رفسنجان واقع در استان کرمان است که در جنوب شرقی ایران واقع شده است. به منظور تحقیق و بررسی کیفی منابع این دشت مطالعات انجام گرفته بر روی 70 حلقه چاه عمیق و نیمه عمیق و 4 قنات در فصل تابستان سالهای 1387-1386 صورت گرفته است. بر اساس محل نمونه ها در نمودار ویلکوکس 88.9 درصد طبقه بندی منابع آب این دشت در کلاس های C1 S4، C2 S4، C3 S4، C4 S4، C4 S3، C4 S2 و C4 S1 بوده که دارای خطر شوری می باشد و باید از روش های مدرن مقابله با شوری برای کشاورزی استفاده نمود. در این مطالعات از نرم افزار AqQA برای برخی از محاسبات و نیز ارزیابی توسط نمودار پایپر انجام شده و برای نمایش نتایج از نرم افزار ArcGIS استفاده شد. با استقرار نمونه ها در نمودار پایپر، 1.87 درصد از نمونه ها شامل منبع آبی از نوع NaC1 می باشند و علاوه بر آن نسبت جذب سدیم (SAR)، میزان کربنات سدیم باقیمانده(RSC)، میزان هدایت الکتریکی (EC) و درصد سدیم(%NA) بررسی گردید، که کربنات سدیم باقیمانده و درصد جذب سدیم برای آبیاری و مصارف کشاورزی مناسب است. همچنین برای مشکل شوری زیاد باید از تمهیدات خاصی استفاده شود.

کیفیت آب آبیاری، نمودار ویلکوکس، نمودار پیایپر، دشت رفسنجان