انسان دوستی در صحیفه سجادیه

اهل بیت علیهم السلام به تبعیت از قرآن والاترین معارف را در اختیار انسان قرار داده اند تا مسیر سعادت و خوشبختی را با آن طیکند، بخشی از این تعالیم در ارتباط با سایر همنوعان می باشد که حتی در سخت ترین شرایط فرهنگی، سیاسی و اجتماعی نیز از نگاهمعصومان از جمله امام زین العابدین علیه السلام مغفول نمانده است. آن حضرت در عصر خفقان اموی نکات قابل توجهی را دربارهانسان دوستی، در قالب دعا به طالبان حقیقت ارائه کرده است که آگاهی از آنها، مسیر و چرایی کمک به همنوعان را هموار می کند.پژوهش حاضر با گردآوری و تحلیل مطالب مربوط به انسان دوستی در ادعیه صحیفه سجادیه، با کمک منابع کتابخانه ای، عهده دار تبیینجایگاه انسان دوستی در دعاهای امام چهارم است. یافته های تحقیق نشان می دهد از نظر حضرت علی بن الحسین علیه السلام، نوع دوستیتوجه مثبت بدون شرط بوده و ارتباطی به عقیده یا جنسیت افراد نداشته و خلقت همه انسان ها از یک مرد و زن، تشابه در نحوه خلقت،بندگی خدا، مسخر بودن همه امکانات برای انسان و خلیفه خدا بودن وی از مهم ترین دلایل دیگر دوستی انسان ها هستند که در مصادیقمتعددی از قبیل والدین، فرزندان، همسایگان، زیردستان، رزمندگان، مظلومان و ضعیفان می تواند تجلی یابد؛ چنانکه امام زین العابدینعلیه السلام عامل اصلی تقویت نوع دوستی را شناخت و توکل بر خالق انسان معرفی کرده است.

Keywords:

انسان , نوع دوستی , امام سجاد علیه السلام , صحیفه سجادیه.