سیدخلیل سیدعلیپور
ابوذر پایدار
خدیجه صادقی

امروزه امنیت جوامع با ابعاد نظامی، معیشتی، محیطی و اجتماعی- فرهنگی جوامع پیوند خورده است و امنیت پایدار بدون تامین اشتغال مطمئن و درآمدزا محقق نخواهد شد. جوامعی که امنیت پایدار و اقتصاد پایدار را به عنوان یک رسالت راهبردی نگاه می­کنند شناسایی، تقویت و بالفعل­سازی ظرفیت­های انسانی، سازمانی، فضایی- مکانی و... را برای تحقق اشتغال پایدار در پیش گرفته­اند. اجرای CSP در نواحی روستایی یکی از راهکارهای بین­المللی برای تحقق اقتصاد و محیط پایدار با رویکرد مشارکتی و آمایشی و منطقه­ای است که در سال های اخیر در نواحی روستایی ایران از جمله جازموریان در جنوب کرمان در حال اجراست. هدف تحقیق حاضر تحلیل عملکرد CSP جازموریان در زمینه اشتغال و ارائه ی مدلی مطلوب برای موفقیت بیشتر چنین برنامه­هایی است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و داده­ها از روش کتابخانه­ای و میدانی با ابزار مشاهده و پرسشنامه گردآوری شدند. جامعه نمونه ۸ روستای تحت اجرای CSP و ۶۰  نفر از سرگروه­های توسعه عضو CSP می­باشد. روش تحلیل داده­ها استفاده از آزمون Anova و Tتک نمونه­ای در محیط SPSS است.یافته­های تحقیق نشان داد در اکثریت روستاها نرخ موفقیت اشتغال کمتر از ۵۰ درصد بوده است، نتایج Anova نشان داد تفاوت معناداری بین مطلوبیت سیاست­های ۴ گانه در زمینه ی اشتغال زایی وجود دارد و نتایج آزمون T نشان داد موفقیت مشاغل آموزش­محور بیش از مشاغل دیگر است. براساس یافته­های تحقیق سیاست آموزش­محور و سپس فضامحور نسبت به سیاست­های سازمان­محور و تجربه­محور در ایجاد اشتغال موثرتر بوده­اند. ارائه ی الگوی مطوب نیازمند تاکید بر نقاط قوت CSP و رفع ضعف­های آن است یعنی مدل مطلوب اشتغال و اقتصاد روستایی علاوه بر رعایت فرآیندی بودن، یکپارچگی و مشارکتی بودن باید براساس واقعیت­های انسانی و زیرساختی و مقتضیات محلی، معیارهای مکانی- فضایی و الگوی رفتاری ساکنان هر روستا باشد

امنیت پایدار, اقتصاد پایدار روستایی, پروژه ترسیب کربن (CSP), جازموریان