سید علی علوی
علی باقری کشکولی
رامین چراغی
اکبر لرستانی

امروزه با پیشرفته شدن جوامع شهری، وجود کاربری فضای سبز و توزیع متناسب آن به یکی از مهمترین دغدغه­های مدیران شهری به ویژه در کلانشهرها تبدیل شده است. گستردگی شهر تهران به همراه متمرکزتر شدن فضای داخلی آن ضرورت توجه به وضعیت دسترسی پارک­های محله­ای را بیش از پیش آشکار ساخته است. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان سازگاری پارک­های محله­­ای منطقه ی ۵ شهرداری تهران با کاربری های همجوار، تحلیل میزان تناسب آنها با استانداردهای موجود و همچنین مکان یابی اراضی متناسب با استقرار پارک­های مذکور در منطقه ی مورد مطالعه می­باشد. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی می­باشد. جهت بررسی وضعیت تناسب پارک­های محله­ای منطقه ۵ شهرداری تهران، از نرم­افزار GIS و تکنیک­های موجود در آن همچون overlay(همپوشانی)، SpatialAnalysis(تحلیل­های مکانی)، Proximity (مجاورت) و Network (شبکه) بهره­گیری شده است. نتایج تجزیه و تحلیل­های به دست آمده از تکنیک­های به کار گرفته شده و همچنین استناد به خروجی مدل AHP، بیانگر آن است که بیشتر پارک­های محله­ای موجود در منطقه، در اراضی خوب و خیلی خوب استقرار یافته­ و به ندرت پارک­هایی وجود دارند که در اراضی متوسط و ضعیف مکان­گزینی شده باشند، همچنین با توجه به نقشه مذکور، هیچ کدام از پارک­های محله­ای موجود در اراضی خیلی ضعیف قرار ندارند. نکته ی مهم قابل اشاره در نقشه ی نهایی این است که اراضی خیلی خوب زیادی وجود دارد که استقرار کاربری­های محله­ای در آنها یا کم است و یا متوازن توزیع نشده­اند، بنابراین جهت برنامه­ریزی کاربری اراضی منطقه ی مورد مطاله می­توان از این اراضی با قابلیت سازگاری و تناسب خیلی خوب، جهت احداث و مکان­گزینی پارک­های محله­ای استفاده نمود.

تناسب فضایی- مکانی, فضای سبز, پارک محله ای, GIS