تحلیلی بر کیفیت مسکن محلات شهری راهکاری جهت بهبود کیفیت زندگی شهروندان مطالعه موردی: محلات شهر دهگلان

اصولا کیفیت زندگی شهری و ارتقای آن مهم­ترین رویکرد در برنامه­ریزی شهری می­باشد. مسکن شهری به عنوان نیاز اولیه ی انسان، با ابعاد وسیع اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست­محیطی و کالبدی خود تاثیر بسزایی در کیفیت زندگی و توسعه ی پایدار شهری دارد. تحقیق حاضر با هدف ارزیابی کیفیت مسکن و سطح­بندی محلات شهر از این منظر، به منظور پی جویی راهبردهای بهبود و ارتقای کیفیت زندگی ساکنین شهر دهگلان انجام گرفته­است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده که با بهره گیری از چهار شاخص تراکمی، ریزدانگی، زیست محیطی و تسهیلات با استفاده از تکنیک TOPSIS این پژوهش صورت گرفته­است. جهت سطح­بندی نهایی محلات شهر از نظر کیفیت زندگی، از روش VIKORاستفاده شده­است. در عین حال جهت وزن دهی از روشAHPو جهت بی مقیاس سازی داده­ها از روش بی مقیاس سازی خطی بهره برداری شده است. نتایج حاصل از تحلیل یافته ها نشان دهنده ی نابرابری و تفاوت معنادار در بین محلات شهر دهگلان می­باشد، بگونه­ای که در شاخص نهایی مسکن تنها ۳/۲۷ درصد محلات در وضعیت مطلوب قرار دارند و ۳/۳۶ درصد محلات در وضعیت نامطلوب قرار داشته و نیازمند توانمندسازی می­باشند. همچنین تفاوت معناداری در وضعیت مسکن در محلات قدیمی و تازه تاسیس به چشم می­خورد که ناپایداری و کیفیت پایین محلات قدیمی این تفاوت را سبب شده است.

Keywords:

کیفیت مسکن , کیفیت زندگی , محلات شهری , شهر دهگلان