کرمعلی اکبری - دانشگاه فرهنگیان، مشهد

اخلاق ناصری ازکتب برجسته اخلاقی و تعلیمی قرن هفتم میباشد که در آن به نظام ارزشی حاکم بر فرایند تعلیم وتربیت انسانی توجه ویژه ای شده و اساس آن برحکمت عملی نهاده شده است و معتقد است که اگر انسان مطابق مصلحت، از روی ارادت برقاعده مستقیم حرکت کند، به تدریج، سوی علم، معارف، آداب وفضایل گراید و انوارالهی بر او می تابد ومجاورت ملاء اعلی قرار می گیرد. این نگرش که از اهداف متعالی وکمال انسان می باشد، درتدوین سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، که بر مبنای فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی و مبانی نظری تحول بنیادین در نظام تعلیم وتربیت رسمی و عمومی بناشده، در افق چشم انداز، نمودی عینی دارد و در آن به فطرت الهی، میل به معرفت، حیات طیبه و عملیاتی نمودن آموزه های اخلاقی، توجه ویژه ای شده، این سند که نقشه عملی تحول در نظام آموزش و پرورش را مشخص می کند، با الهام از اسناد بالا دستی، نظیر قانون اساسی، سیاست های کلی نظام، سند چشم انداز بیست ساله و فلسفه تعلیم و تربیت درجمهوری اسلامی ایران، در افق ۱۴۰۴ تدوین شده است. با توجه به این که در سند تحول، تاکید بر استفاده از ذخایر زبان و ادب فارسی در همه سطوح تربیت رسمی و عمومی شده، تاثیرپذیری این سند از متون اخلاقی کلاسیک فارسی که به نوعی پیش -الگوهای تعلیمی به شمار می رود، در متن اخلاق ناصری به اثبات می رسد.

اخلاق ناصری، حکمت عملی، سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، تعلیم و تربیت اسلامی