محمد رجایی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه تهران، تهران
معین خشنود - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه تهران، تهران
محمدرضا کرامتی - دانشیار گروه مدیریت و برنامه ریزی آموزشی دانشگاه تهران، تهران

استفاده از فناوریهای نوظهور مبتنی بر شبکه به صورت روزافزون در حال افزایش است و همین امر موجب شده است تا تحولات قابل ملاحظه ای درزمینه رویکردها و روشهای آموزشی به وجود بیاید که یادگیری الکترونیکی یکی از این پدیده های دنیای مدرن است که توانسته تعاملات بین افراد را فراتر از مرزهای زمانی و مکانی توسعه دهد. مشارکت موثر در محیطهای آنلاین به یادگیرندگان امکان میدهد تا فعالانه در فرایند یادگیری درگیر شوند. نظریه ی یادگیری مشارکتی آنلاین نیازها و خواسته های عصر دانش را برآورده میسازد؛و یادگیرنده را قادر به ساخت دانش میسازد. هدف از پژوهش حاضر، مطالعه مروری درباره ی افزایش مشارکت پذیری یادگیرندگان با استفاده از نظریه یادگیری مشارکتی آنلاین بود. پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی و از منظر نحوه گردآوری داده ها توصیفی- تحلیلی است، بنابراین با استفاده از مطالعه منابع کتابخانه ای و بررسی اسناد و مقالات در این زمینه، گردآوری شده است. بررسیها نشان داد که علیرغم وجود برخی محدودیتها، استفاده از نظریه یادگیری مشارکتی آنلاین میتواند در افزایش مشارکت پذیری یادگیرندگان اثرگذار باشد. توجه به عامل مشارکت در آموزش مبتنی بر شبکه باعث به وجود آمدن تعامل در این نوع آموزش میگردد که این نوع تعامل نیز باعث پرورش یادگیرندگان متفکر و خلاق میشود. لازم است در برنامه ریزی درسی جایگاه خاصی به فرهنگ سازی گسترده نسبت به مزایاو معایب یادگیری مشارکتی به صورت عام و یادگیری مشارکتی آنلاین به صورت خاص در میان معلمان، مدیران و یادگیرندگان اختصاص یابد.

مشارکت پذیری، یادگیری مشارکتی، یادگیری مشارکتی آنلاین، یادگیری ترکیبی