بررسی و ارزیابی نحوه ی اولویت بندی معیارهای طراحی در آمایش سرزمین و برنامه ریزی و مدیریت ایمنی پار کها و فضاهای سبز شهری با به کارگیری متد تصمیم گیری چند معیار ه (MCDM)

گسترش فیزیکی شهرهای بزرگ و همچنین نوع زندگی امروز ی, تقاضا برای گسترش فضای سبز و ایجاد پارک ها را در شهرها به دنبال داشته است . بنابراین با توجه به اهمیت وجود این مکان ها در فضاهای شهری و بدلیل ضرورت ایمنی در آن ها, مدیریت صحیح در حل این مسئله از طریق برنامهریزی و طراحی محیطی مناسب از اهمیت خاصی برخوردار است. برنامه ریزی و طراحی محیطی با شناخت ویژگیهای مکانی و شرایط محیطی , در کنار سایر اقدامات دیگر در افزایش ایمنی پار کها مؤثر است, بدین منظور می بایست تم امی معیارها و عوامل تأثیرگذار در امنیت و برعکس ناامنی این فضاها تعیین شده و اولویت هر کدام مشخص گردد. اما در نظر گرفتن و بررسی همزمان این معیارها و تعیین اهمیت هر یک از آ ن ها فرایندی دشوار بوده که نیازمند استفاده از رو ش های مناسب به منظور اعمال بهترین مدیریت می باشد. امروزه راهکارهای نوین در این زمینه ارائه شده که با استناد به نظرات کارشناسان امر و حتی نظرات عمو می میتوان معیارهای مختلف در زمینه چگونگی طراحی پارک ها به منظور افزایش ایمنی , مشخص و آ ن هایی را که از جنبه های گوناگون اهمیت و ارجحیت بیشتری دارند تعیین و روی آ ن ها تمرکز و مدیریت نمود . تصمیمگیری چندمعیاره از مهمترین این متدها بوده که در آن علاوه بر در نظر گرف تن معیارهای مختلف کم یو کیفی, از دانش و مهارت افراد خبره به عنوان یک بعد مدیریتی مسئله در فرایند تصمیم گیری استفاده می شود. در این مقاله پس از بیان مقدماتی در مورد پارک ها و فضاهای سبز شهری و مسئ له ایمنی در آنها، به بررسی و تعیین مهمترین معیارهای طراحی در افزایش ایمنی در این مک ان ها پرداخته و چگونگی کاربرد تصمیم گیری چند معیاره در انتخاب و اولویت بندی این معیارها ارائه خواهد شد.

Keywords:

ایمنی , پار کها و فضاهای سبز شهری , , تصمیم گیری چندمعیاره , مدیریت وبرنامه ریزی , طراحی , آمایش سرزمین