مجتبی حبیبی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال – تهران – ایران

کشور ما نیز نباید از این امر مستثنی باشد. بلکه بهتر است راهکارهای کنترل آلودگی همگام با توسعه صنایع باشد. متاسفانه علیرغم تولید پسماندهای ویژه در صنایع، اقدام های اساسی در این زمینه به صورت شایسته صورت نگرفته است. در این راستا فقدان سیستم مدیریتی مناسب، عدم اجرای مقررات حداقل فعلی و کمبود اطلاعات از مشکلات اساسی کشور است. بی توجهی در برخورد اصولی با آن، خود را به صورت یک مشکل جهانی مطرح کرده است. این امر موجب شده تا اکثر دولت ها به عنوان یکی از بزرگترین چالش های ملی به آن توجه کنند. در راستای حل این مشکل و جلوگیری از افزایش پیامدهای سوء ناشی از ورود پسماندهای ویژه به محیط زیست، کشورها بر آن شدند تا قوانین و مقرراتی را جهت مدیریت، کنترل و تدوین به مرحله اجرا گذارند. حساسیت ها تا بدانجا بالا گرفت که برخورد با پسماندهای ویژه بعد بین المللی پیدا کرد. کنوانسیون بازل یکی از مهمترین این پیمان نامه ها است، که راهکارهای جهانی جهت رفع مشکلات ناشی از پسماندهای ویژه ارائه کرده و کشور ما نیز یکی از کشورهای امضا کننده این کنوانسیون است. امروزه پیشرفتهای علمیو صنعتی از یک طرف و رشد پدیده مصرف گرایی از طرف دیگر سبب افزایش مقدار و تنوع تولید مواد زائد جامد بخصوص زباله های ویژهو خطرناک به عنوان یکی از مهمترین تهدید کننده های محیط زیست شده است. از آنجائیکه پسماندهای خطرناک بعلت دارا بودن خصوصیاتی نظیر سمیت، خورندگی، اشتعال و واکنش پذیری سبب بخطر انداختن سلامت مردم و محیط زببست می گردند، متخصصین محیط زیست را واردار به تنظیم قوانین و مقررات و آئین نامه های اجرایی جهت مدیریت آنها کرده است.

توسعه پایدار، محیط زیست، پسماند خطرناک، مدیریت راهبردی، مدیریت شهری