مجتبی حبیبی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال – تهران – ایران

اندیشه توسعه شهری پایدار تنها در ارتباط با تحولات تاریخی مطرح نمی شود بلکه در این رابطه توسعه خردمندانه علوم مختلف و دانش اجتماعی نیز مطرح است. توجه به تحولات باعث می شود حجم و کیفیت دانش موجود در باره محیط زیست شهری افزایش یابد از جمله علم شناسایی و رفع آلودگی هوا (گازهای گلخانه ای - تغییرات جهانی آب و هوا و مواردی دیگر از این قبیل در این رابطه مطرح می شوند. پیشرفت در زمینه علوم اجتماعی نیز با کمک دستور کارهای تحقیقی مختلف درباره ی توسعه ی پایدار صورت می گیرند. در یافتن این حقیقت که توسعه صرف اقتصادی زیان های جبران ناپذیری بر کیفیت بستر محیطی شهرها وارد می کند و تهدیدی برای نسل ها آتی محسوب می گرددباعث شد که نظریات نوینی در راستای بکارگیری محوری، نظیر کیفیت محیط، عدالت و برابری، آینده نگری و. . .در دستور کار برنامه ریزان قرار گیرد. به همین علت امروزه مقولاتی چون توسعه پایدار شهری، شهرنشینی پایدار، شهر اکولوژیک، شهر سالم و شهر سبز هرچه بیشتر جای خود را در محافل علمی و تصمیم گیری باز میکند. در این راستا مطالعات و برنامه ریزی ها ی متعددی در جهت یافتن اصول و راهکارهای کاربردی در برنامه های توسعه شهری صورت گرفته است و اندیشه توسعه شهری پایدار از جنبه های بسیار گسترده مورد نقد و بررسی در امر توسعه در سطح ملی قرارگرفته است. هدف فرایند توسعه شهری پایدار دستیابی به وضعیت پایداری جوامع شهری می باشد. فرایندی که هدفآن ایجاد یا تقویت ویژگی های پایداری در زندگی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی شهر است.

توسعه شهری، مدیریت شهری، توسعه پایدار، شهر.