مرضیه محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد جنگلداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه کشاورزی و
حمید جلیلوند - اعضاء - هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبی

کشاورزی به عنوان مهم ترین منبع تأمین غذای انسان، ساختار و عمل کرد نظام های طبیعی را به شدت تغییر داده است. بهره برداری انسان از منابع طبیعی همواره به صورت یک جانبه و بی رویه بوده و رعایت جنبه های حفاظتی تنها بر اساس تامین منافع کوتاه مدت انجام می گیرد. رشد فزاینده ی جمعیت و بحران کمبود غذا، سبب بهره برداری بیش از اندازه از منابع طبیعی و باعث بر هم خوردن توازن بیولوژیکی شده است. بنابراین برای پایداری و تداوم سیر طبیعی منابع طبیعی، لازم است تا همزمان و هماهنگ، با حفظ و مراقبت از منابع طبیعی در جهت خواسته ها و تامین امنیت غذایی، اشتغال زایی روز افزون و درآمد بیش تر برای قشرهای کم درآمد، گام برداشت. علم کشت تلفیقی یکی از این راهکارهاست که جایگاه ویژه ای در حل مسائل منابع طبیعی پیدا نموده است. کشت تلفیقی نه تنها می تواند باعث پایداری و تداوم سیر طبیعی منابع طبیعی شود، بلکه باعث توسعه اقتصاد روستایی نیز خواهد شد. اگر روند کنونی رشد جمعیت ادامه پیدا کند بدون تردید، چراگاه ها واراضی جنگلی کاهش خواهد یافت. از این رو لزوم کار در نظام کشت تلفیقی بیش از پیش نمایان می شود کشت تلفیقی یک شکلی از مدیریت منابع است که از نسلی به نسل دیگر از کشاورزان و به روش سنتی منتقل شده است، بنابراین روشهای کشت تلفیقی ابزار مهمی برای اصلاح وبهبود زندگی جوامع روستایی وحفاظت از منابع طبیعی می باشد. هدف از این تحقیق بررسی مفهوم و نقش موثر کشت تلفیقی به عنوان یک پل بین کشاورزی و حفاظت از منابع طبیعی می باشد و همچنین انواع نظام کشت تلفیقی و مزایای آن مورد بررسی قرار می گیرد تا در شرایط کنونی کشور که رشد جمعیت نیاز به کالا و مواد غذایی را در پی داشته است از یک سو و شرایط خاص اقلیمی کشور که باعث شده تا علی رغم وسعت زیاد آن، بسیاری از اراضی قابل کشت نباشد، اندیشه متخصصان و مدیران مربوط را برای پاسخ به این رشدتقاضا، متوجه شکل دیگری از افزایش تولید یعنی افزایش تولید در واحد سطحنماییم.

نظامهای اگروفارستری، حاصلخیزی خاک، درختان چند منظوره، تثبیت شنهای روان