احمد محمودی - استادیار، گروه مدیریت ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سحر پیرجمادی - دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
محسن کوثری پور - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه پیام نور، مرکز تحصیلات تکمیلی تهران، ایران

توسعه ورزش دانش آموزی بخش مهمی از توسعه اقتصادی اجتماعی است که می تواند موجب افزایش نشاط اجتماعی و بهره وری ملی شود. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر عوامل کالبدی بر توسعه ورزش دانش آموزی با نقش میانجی سرمایه انسانی شهر تهران بود. روش پژوهش همبستگی با طرح مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کارشناسان معاونت تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزش وپرورش، کارشناسان اداره کل آموزش وپرورش، ادارات آموزش وپرورش مناطق ۱۹ گانه و معلمان تربیت بدنی شهر تهران بودند که تعداد ۲۶۳ نفر از آنان به روش نمونه گیری خوشه ای هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه عوامل کالبدی مومنی زاده (۱۳۹۶)، سرمایه های انسانی شاکریان (۱۳۹۲) و توسعه ورزش دانش آموزی انصاری (۱۳۹۹) استفاده شد. روایی پرسشنامه توسط متخصصان تایید و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ برای هر سه پرسشنامه بالای ۷/۰ به دست آمد. در تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. بر اساس نتایج مشخص شد که عوامل کالبدی و سرمایه انسانی بر توسعه ورزش دانش آموزی اثر مثبت معناداری داشتند، همچنین عوامل کالبدی بر سرمایه انسانی اثر مثبت معناداری داشتند. به علاوه مشاهده شد که سرمایه انسانی در ارتباط بین عوامل کالبدی و توسعه ورزش دانش آموزی نقش میانجی دارد. نتایج این پژوهش بر لزوم تقویت شاخص هایی از قبیل مناسب و کافی بودن زیر ساخت ها، تسهیلات، زیبایی شناختی، امنیت و ایمنی، دسترسی، شایستگی حرفه ای و اجتماعی، انگیزش و توانایی رهبری معلمان تربیت بدنی در جهت دست یابی به اهداف توسعه ورزش دانش آموزی به ویژه بعد روانی و مهارتی تاکید دارد.

ایمنی, تسهیلات, دانش آموز, شایستگی, ورزش