پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر بر اساس ناگویی هیجانی و عدم تحمل بلاتکلیفی در نوجوانان دارای سابقه رفتارهای خودجرحی

هدف از پژوهش حاضر پیش­بینی گرایش به رفتارهای پرخطر بر اساس ناگویی هیجانی و عدم تحمل بلاتکلیفی در نوجوانان دارای سابقه رفتارهای خودجرحی بود. این پژوهش به لحاظ روش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان ۱۳ تا ۱۸ سال در حال زندگی در مراکز شبه خانواده شهر تهران بودند. روش نمونه­گیری پژوهش حاضر به صورت در دسترس بود و با این روش تعداد ۹۰نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه رفتارهای پرخطر، مقیاس الکسی­تایمی و پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی همزمان استفاده شد. یافته­ها نشان داد ناگویی هیجانی و عدم تحمل بلاتکلیفی با رفتارهای پرخطر رابطه مثبت و معنادار داشتند (۰۵/۰P<). همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که ناگویی هیجانی و عدم تحمل بلاتکلیفی توانستند ۴۵/۰ رفتارهای پرخطر را پیش­بینی کنند (۰۵/۰ P<).

Keywords:

رفتارهای پرخطر , رفتارهای خودجرحی , عدم تحمل بلاتکلیفی , ناگویی هیجانی , نوجوانان