فرزانه فنایی - دانشجوی کارشناسی ارشد ،گروه معماری ،دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه غیر دولتی شهید اشرفی اصفهانی
مهران کاراحمدی - استادیار و عضو هیئت علمی ، گروه معماری ، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه غیر دولتی شهید اشرفی اصفهانی

زمینه بافت های تاریخی میراثی از گذشتگان است ،که خرد جمعی انسان ها را در طول تاریخ به نمایش میگذارد ، از این رو رها کردن آن ها انسان معاصر را از قرار گرفتن در مسیر تداوم تاریخی که رمز بقای هر فرهنگی است باز میدارد . اصفهان یکی از شهرهای تاریخی ایران است ،که دارای محلات تاریخی با فرهنگ ها و اقشار متفاوت است یکی از این محلات محله جویباره است که در گذشته محله یهودی نشین بوده و دارای کنیسه های ( محل عبادت یهودیان ) بسیاری است به نوشته هنرفر اصفهان دارای ۲۰ کنیسه است که ۱۶ عدد از آن ها در محله جویباره قرار دارد . مهم ترین هدف این مقاله بررسی ابعاد مختلف اندیشه زمینه گرایی در ساخت کنیسه است . پژوهش با طرح تحقیق تفسیری - تاریخی به پرسش های تحقیق و چگونگی ساختار و بستر کنیسه های اصفهان میپردازد . این نوشته ابتدا به تعریف زمینه گرایی و ابعاد مختلف آن : کالبدی ، فرهنگی،اقلیمی،تاریخی ، سپس به پیدایش کنیسه معانی کنیسه و ساختار کنیسه های محله جویباره و ارتباط آن با زمینه و بافت محله میپردازد ، شناخت و دسته بندی معماری کنیسه های اصفهان و بافت و بستر آن ها می تواند به درک بهتر فضای کنیسه و عدم فراموشی این گنجینه تاریخی کمک کند .

زمینه گرایی ، محله جویباره ، کنیسه .