احسان بی نیاز - کارشناس ارشد مدیریت در سوانح طبیعی، دانشگاه تهران
محمد رضا مثنوی - دانشیار گروه طراحی محیط، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران

در تحقیق حاضر با استفاده از دیدگاه نسبتاً جدید توسعه پایدار الگوی نوینی ارائه می­شود که در آن با استفاده از یک سری معیارها و شاخص های کمی و کیفی متناظر، به صورت سیستماتیک پایداری سامانه آب شهری در حالت کلی و به تفکیک حوزه های مختلف قابل سنجش باشد. همچنین در صورت عدم پایداری، نمره معیارها، نقاط ضعف و قوت سامانه و وضعیت پایداری را مشخص کند و در پایان با توجه به نقاط ضعف موجود و وضعیت معیارها و شاخص ها، رهنمودهای اصلاحی ارائه دهد. به منظور پاسخ به پرسش اصلی تحقیق یعنی «چگونگی تحلیل سامانه­های آب شهری از دیدگاه توسعه شهری پایدار » با مجموعه ای از معیار ها روبرو هستیم. این معیار ها از متن تعریف «پایداری سامانه آب شهری» قابل استخراج است. بدین منظور ابتدا سعی شده است با الگوبرداری از تعریف برانتلند و هم چنین در نظر داشتن رهنمودهای کلی فصل هیجدهم دستور کار 21، یک تعریف اصلی و بنیادین از سامانه پایدار آب شهری صورت گیرد. سپس با استفاده از تعریف بنیادین و تعاریف عملیاتی و همچنین الزاماتی که در تدوین معیارهای پایداری مطرح شده است، مجموعه معیارها و زیر معیارهای سامانه پایدار آب شهری در قالب درخت تحلیل سلسله مراتبی ارائه شده است. این معیارها و زیر معیارها در سطوح مختلف کلان، میانی و خرد به صورت دو به دو قابل مقایسه هستند. معیارهای اصلی ارائه شده در این الگو عبارتند از: بسندگی، خوشایندی، برابری، همزیتسی، خودکفایی، ساختارمندی و آزادی.

توسعه شهری پایدار، سامانه آب شهری، فرایند تحلیل سلسله مراتبی