محمد اقبال پاک طینت

از آن جا که ساختارها همواره در تغییر و دگرگونی هستند، رهیافت توسعه گرا در مطالعه سیاست، توجهش معطوف به فراگرد رشد و صنعتی شدن و تاثیر آن بر شکل و ماهیت خط مشی های حکومتی است. در هر تغییر و دگرگونی در جامعه، خواه ناخواه مسایل و معضلات جدیدی مانند مناقشه بر سر قدرت در سطح ملی و بین المللی بین حریفان و رقبا در سطوح مختلف پیش می آید. در این میان علاوه بر تدابیری که باید برای برقراری ثبات و تعادل در داخل جوامع اندیشید، به تنگناهای جامعه و نظام بین المللی نیز باید پرداخته شود.[۱] در این مقاله پس از مقدمه ای نسبتا کوتاه، تعریف توسعه، نقش دیوانسالاری دولتی در فراگرد توسعه، بهایی که باید در فرایند رشد و توسعه پرداخت کرد، نظریه های توسعه و بالاخره توسعه پایدار، مورد بحث و بررسی قرار می گیرد و در پایان یک نتیجه گیری نسبتا مبسوطی ارایه می گردد. ۱- کاظمی، سید علی اصغر، روش و بینش در سیاست، چاپ اول، ۱۳۷۴، ص۲۴۳