تبیین فرآیند اثربخشی درمان جامع نگر دینی برکاهش افسردگی دانشجویان دختر

پژوهش حاضر با هدف تبیین فرآیند اثربخشی درمان جامع نگر دینی برکاهش افسردگی دانشجویان دخترصورت گرفت. روش پژوهش، نظریه برخاسته از داده ها است و داده ها با روش کدگذاری «اشترواس» و «کوربین» تحلیل شد. افراد نمونه شامل یازده نفر از دانشجویان دختر دانشگاه شهید چمران اهواز بودند. این افراد با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و پس از دریافت هشت جلسه درمان جامع نگر دینی، از آنان درباره فرایند اثربخشی این درمان مصاحبه به عمل آمد. براساس نتایج، محورهای محتوای درمانی جلسات و اثر حضور در گروه، به عنوان محورهای علی شناسایی شدند. راهبرد تقویت، شامل بعد زیستی، اجتماعی، روانی، معنوی و همچنین علاقه و ایمان درمانگر و تشویق مراجعان به اعتماد و سخن گفتن در گروه بود. شرایط زمینه ای عبارتند از: عوامل محیطی، ساختاری، خانوادگی، فرهنگی و فردی. شرایط واسطه ای یا مداخله گر نیز عبارتند از: ضعف اعتقادات معنوی و اعتماد نکردن. درمان جامع نگر دینی، پیامدهایی مثل افزایش توکل، ایمان و امید، احساس عامل بودن، تغییر نگرش به زندگی و بهبود عملکرد داشت. با اتکا به نتایج می توان به تاثیر دین و چگونگی اثربخشی آن در فرایند درمان مراجعان پی برد.

Keywords:

درمان جامع نگر دینی , دانشجویان دختر , پژوهش کیفی