فرانک رنجبر متعلق - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
رضا واعظی - استاد گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
محمود ضیایی - دانشیارگروه مدیریت جهانگردی، دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
داود حسین پور - دانشیار گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

گردشگری زمین(۱)، یکی از مفاهیم در حال رشد در مباحث آکادمیک گردشگری و در عین حال یکی از محصولات جدیدی است که توجه کسب وکارهای گردشگری را جلب کرده است. هدف این مقاله،بررسی جایگاه گردشگری زمین در خط مشی های عمومی ایران است. پژوهشگران با انجام مطالعه ی داده های آرشیوی و بهره گیری از سامانه قوانین و مقررات پایگاه مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی ایران، به گردآوری خط مشی های حوزه ی گردشگری زمین در بازه ی زمانی ۱۳۸۰- ۱۳۹۷پرداختد. در نتیجه ی تحلیل محتوای داده های گردآوری شده، ۵۸ خط مشی در حوزه ی مذکور شناسایی شد که در بررسی گونه شناسی در ۵ دسته ی؛ توسعه ی جاذبه های زمین شناختی(۲)، توسعه ی تاسیسات اقامتی، توسعه ی سایر زیرساخت ها، توسعه ی سایر تسهیلات و خدمات و توسعه ی مدیریت گردشگری زمین قرار گرفتند. در حالیکه خط مشی های مرتبط با شناسایی جاذبه های زمین شناختی بیشترین سهم را در میان خط مشی های شناسایی شده به خود اختصاص داده اند، سایر اجزای توسعه کمتر مورد توجه خط مشی گذاران قرار گرفته است. به نظر می رسد این وضعیت ناشی از تمرکز بازیگران حوزه ی گردشگری زمین بر توسعه ی جاذبه ها در سایه ی تغییرات قانونی و نهادی ایجاد شده در کشور در بازه ی زمانی مورد مطالعه و همچنین ضعف در توجه به همه ی ارکان توسعه ی گردشگری زمین در مرحله ی تنظیم دستورکار خط مشی باشد. 

گردشگری زمین, خط مشی های عمومی, دستورکار خط مشی, گونه شناسی خط مشی ها, تحلیل محتوا, ایران