منصوره اکبرپور - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی منابع آب، دانشگاه تهران
کیومرث ابراهیمی - استادیار، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشگاه تهران

بخش کشاورزی با مصرف بیش از 70% منابع آب، بیشترین مصرف کننده آب در جهان است. این در حالی است که کیفیت آب نقش بسیار مهمی در کشاورزی پایدار دارد. بطوری که کیفیت نا مناسب آب علاوه بر ایجاد محدودیت های زراعی، مشکلاتی نیز برای خاک بوجود می‌آورد. از آنجا که نیمی از کل تولیدات کشاورزی جهان از زمین‌های تحت آبیاری حاصل می‌شود این موضوع نشان دهنده اهمیت و نقش آبیاری در تولید غذا است. استفاده بی رویه و مدیریت نشده از منابع آب با کیفیت بالا سبب محدودیت و اجبار در استفاده از منابع آبی با کیفیت پایین‌تر شده است. لذا ضرورت ارزیابی و رده‌بندی منابع آب کاملا واضح است. هدف مقاله حاضر کاربرد و معرفی روش فائو در رده بندی منابع آب کشاورزی در ترکیب با سامانه های اطلاعات جغرافیایی (GIS) می‌باشد. بدین منظور از دو سری داده های مشاهداتی دو محدوده مطالعاتی دشت گوهرکوه- قلعه بید و کورین شورو واقع در استان سیستان و بلوچستان، مربوط به مجموع 68 مورد چاه، چشمه و قنات و در دوره آماری 1383-1382 استفاده شده است. براساس نتایج، کیفیت آب هر دو محدوده برای کشاورزی دارای محدودیت‌هایی است که به منظور حفظ شرایط پایدار کشاورزی بایستی مدیریت لازم در استفاده از منابع آب و خاک به عمل آید. همچنین آبیاری بارانی برای مناطق مذکور قابل توصیه می با‌شد. مضافاً اینکه کیفیت آب های زیرزمینی نیمه شرقی هر دو محدوده مطالعاتی در مقایسه با سایر قسمت‌های آنها برای کشاورزی مناسب تر است.

فائو، کیفیت آب، گوهرکوه، کورین شورو،. نرم‌افزار GIS