تدوین چارچوبی برای تاب آوری معیشت عشایر کوچنده (مورد مطالعه: ایل قشقایی)

الگوی معیشت عشایری در کشور ما در حال حاضر با بحران جدی مواجه است. این در حالیست که اجبار جامعه عشایری برای گذار از معیشت کوچ نشینی تحت تاثیر فشارها و تنش ها پیامدهای نامطلوبی را برای کیفیت زندگی آنان به همراه دارد. اما معیشت عشایری بعنوان بخشی از میراث قومی کشور این قابلیت را دارد که از گردشگری برای تنوع بخشی به اقتصاد خود کمک بگیرد؛ ضمن اینکه، رونق گردشگری عشایری به تنوع محصول گردشگری کشور می انجامد. خط مشی گذاری و برنامه ریزی برای بهره مندی از قابلیت های جامعه عشایری در گردشگری، در گرو حفظ معیشت عشایری و مستلزم شناخت عواملی است که به ارتقای ظرفیت تاب آوری آن خواهد انجامید. با این حال، پژوهش پیرامون تاب آوری معیشت عشایری تاکنون مغفول مانده است. هدف این پژوهش شناسایی عواملی است که به تاب آوری معیشت عشایری می انجامد. همچنین، این پژوهش کوشیده تا با مفهوم سازی نظریه چشم انداز ثبات به بسط مبانی نظری تاب آوری معیشت کمک نماید. روش پژوهش، مطالعه موردی است و داده ها از طریق مشاهده مستقیم، مصاحبه نیمه ساختاریافته با عشایر کوچنده ایل قشقایی و مطلعین کلیدی و مطالعه داده های غیرتعاملی (آرشیوی) گردآوری شدند. برای تحلیل مصاحبه ها از روش تحلیل تماتیک استفاده شد. در نهایت، عوامل شکل دهنده تاب آوری معیشت عشایر کوچنده بر مبنای نظریه چشم انداز ثبات، در قالب هفت مقوله دسته بندی شدند؛ به طوری که ویژگی های معیشت و عوامل محدودکننده درونی گویای مقاومت؛ عوامل تواناساز درونی بیان کننده گستره، عوامل مرتبط با کیفیت زندگی گویای تزلزل سیستم معیشت و عوامل محدودکننده بیرونی، عوامل تواناساز بیرونی و تغییرات و تنش ها منطبق بر مفهوم پانارشی بود.

Keywords:

تاب آوری معیشت , چشم اندازثبات , گردشگری عشایری , ایل قشقایی , تحلیل تماتیک