مدیریت کشاورزی و بهبود وضعیت کیفی آب

یکی از پیامدهای توسعه صنعتی و افزایش فعالیت های کشاورزی آلودگی آب است. وجود آب برای مناطق خشک و نیمه خشک از جمله ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. توسعه صنایع و افزایش فعالیت های کشاورزی در حوضه آبخیز گرگانرود علاوه بر کمبود آب مشکلات بوم شناختی و محیط زیستی را برای حیات رودخانه به عنوان منبع پذیرنده بیشتر پساب های صنایع و زه آب های ناشی از فعالیت های کشاورزی به وجود آورده است. در این پژوهش برآنیم تا نقش فعالیت کشاورزی در تغییر کیفیت آب را بررسی کنیم. بر اساس پژوهش های انجام شده رابطه معیارهای سیمای سرزمین با پارامترهای کیفی آب اثبات شده است و فعالیت های مدیریتی جهت بهبود کیفیت آب نشان داده شده است. حال، در این مقاله فعالیت کشاورزی از میان فعالیت های موجود به عنوان هدف در نظر گرفته شد و بررسی امکان تغییر در فعالیت موجود به جهت پیش بینی اثرات ممکن در صورت تغییر پذیری پارامترها سنجیده شد. تغییرات ایجاده شده در بخش کشاورزی عبارتند از: کاهش کشاورزی بالادست رودخانه، کاهش کشاورزی بر اساس تناسب سرزمین (mce)، کاهش کشاورزی پایین دست رودخانه. نظر به اینکه رودخانه گرگانرود یکی از مهم ترین رودخانه های استان گلستان است، در این تحقیق وضعیت کیفی این رودخانه را مورد آزمون قرار داده ایم. نتایج حاصل از این آزمون نشان داد که کاهش کشاورزی بر اساس تناسب سرزمین (mce)، نتایج بهتری را در تغییر وضعیت کیفی آب داشته است، چرا که با کاهش کشاورزی در مناطق مشخص شده به این روش بهبود نسبی کیفیت آب را خواهیم داشت.