پایداری شهری در اقلیم گرم وخشک

انسان ها در طول تاریخ سعی در شناسایی و ارزیابی محیط خود داشته است و بر اساس همین تلاش نموده به نحوی با دنیای طبیعی و محیط پیرامون خود ارتباط صحیح و مناسبی پیدا کند. ولی امروزه عدم توجه به اصول معماری پایدار سنتی و عوامل گوناگون موثر بر آن ظاهری ناپایدار و فرسوده از بافت های شهری بر جای گذاشته است و هم چنین مصرف بیش از حد انرژی های تجدید ناپذیر و گرم شدن تدریجی زمین و به مخاطره افتادن زیست بوم در کره زمین شده است و انسان را با مسئله بحران محیط زیست مواجه کرده است که چاره اندیشی در این زمینه راهگشایی برای حفظ محیط زیست برای نسل های آینده می باشد. اما این عوامل به وجود آمده نباید ارزش های ما را خصوصا در زمینه پایداری محیط زیست دستخوش مخاطره نماید. از این رو می بایست راهکارهای فراموش شده در طراحی محیط پایدار را شناسایی کرده و آنها را به روز کنیم و با تکنولوژی موجود از آن در طراحی ساختمان های پایدار استفاده کنیم. از آنجایی کشور ایران با مشکل بحران محیط زیست رو به رو است و این نشان از عدم توجه به بنیاد های پایداری معماری سنتی ایران و عوامل گوناگونی چون اقلیم است مطالعه و بررسی این منطقه ما را در راه رسیدن به این امر راهنمایی می کند. روش تحقیق در این مقاله به صورت تحلیلی و توصیفی می باشدکه مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و در نتیجه این مقاله به بررسی استفاده از معماری سنتی در اقلیم گرم و خشک ایران در راستای اصول پایداری می پردازد.

Keywords:

معماری پایدار , محیط زیست , اقلیم گرم و خشک , اصول پایداری , معماری سنتی