فریدون اوکاتی صادق - پژوهشکده مواد پیشرفته، سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران (دانشجوی دکتری)
محمد اسماعیلیان - پژوهشکده مواد پیشرفته، سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران (دانشیار)
شاهرخ آهنگرانی - پژوهشکده مواد پیشرفته، سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران (دانشیار)

بیومواد فلزی به دلیل ترکیب خوب خواص مکانیکی معمولا برای تثبیت یا جایگزینی استخوان های آسیب دیده در بدن انسان استفاده می شود. آلیاژهای ریخته گری CrCoMo به طور گسترده ای درتولید ایمپلنت های ارتوپدی مانند مفصل ران یا زانودرآرتروپلاستی استفاده می شود. این آلیاژها از استحکام بالا، سختی متوسط همراه با زیست سازگاری خوب برخوردارند. نقطه ضعف فلزات به عنوان مواد کاشت، حساسیت آنها به خوردگی و انتشار یون های فلزی مضر در محیط بدن است که می تواند مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد کند. برخی یون های فلزی در غلظت های خاصی سمی هستند و حضور آنها می تواند باعث واکنش های التهابی متنوع، جهش های ژنتیکی یا حتی سرطان شود. ایجاد پوشش های محافظ برروی سطح ایمپلنت ها مقاومت به خوردگی در محیط های فیزیولوژیکی را بهبود می بخشد. در این مطالعه سعی بر بررسی مقایسهایی عملکرد پوشش هایمحافظ خوردگی با استفاده از روش های متداول پوشش دهی آلیاژ CrCoMo بعنوان فلز کاشتنی در محیط های خورنده ی شبه بدن می باشد.

؛ CoCrMo، پوشش دهی، آلیاژهای کاشتنی، خوردگی،یون های فلزی