مهران ورسهء - کارشناس ارشد گروه حسابداری

امروزه ضروری ا ست دولت نسبت به تسهیل صادرات به این کشورها به خصوص از طریق تسهیل روندهای گمرکی، برنامه ریزی جهت بالابردن استاندارد تولیدات، برندسازی و تبلیغات در سطوح مختلف، اصلاح و بهسازی قوانین مربوط به بازارچه های مرزی و نیز تسهیل ترانزیت اقدام کند. رشد و توسعه صادرات(غیرنفتی) همواره به عنوان یکی از ابزارهای توسعه مطرح بوده و خواهد بود و از الزامات هر اقتصادی با هر حجم و اندازه ای است. در کشور ما اما این الزام حیاتی تر و ضروری تر نیز هست زیرا که در شرایطی به سر می بریم که به گفته رییس سازمان برنامه و بودجه قادر به صدور نفت، حداقل به صورت رسمی نیستیم و نیاز به ارزهای حاصل از صادرات غیرنفتی پیش از بیش احساس می شود. برای رسیدن به رشد اقتصادی بالا، در کشورهای در حال توسعه دو راهبرد درونگرا و برونگرا معرفی شده و مورد عمل قرار گرفته است. راهبردهای درونگرا که راهبرد جایگزینی واردات رایج ترین آنها است، بر اساس توجه بیشتر به بازار داخل کشور شکل گرفته، در مقابل، راهبردهای برونگرا اهمیت بیشتری به بازارهای خارجی می دهد. نتایج نشان می دهد توسعه صادرات غیرنفتی از اولویت های سیاست گذاری جهت نیل به رشد و توسعه متوازن و همه جانبه در کشورهای تولیدکننده نفت به شمار می رود. در این بین، توسعه فضای کارآفرینی با تقویت رویکرد خلاقانه به فعالیت های اقتصادی می تواند از مسیر تبدیل دانش جدید به محصولات و خدمات جدید سبب کسب مزیت رقابتی در بازارهای جهانی و توسعه صادرات غیرنفتی شود(شاه آبادی، ۱۴۰۰). اقتصاد کشورمان ایران از دیرباز وابستگی زیادی به درآمد حاصل از صادرات نفت داشته و همواره نوسانات بازار نفت سبب عدم تعادل اقتصاد ایران شده است. همین امر به تدریج سبب شد که پرهیز از وابستگی به اقتصاد نفتی، تنوع بخشیدن به درآمدهای ارزی از طریق افزایش صادرات غیرنفتی مورد تاکید مدیران کشور قرار گیرد.

توسعه، صادرات غیرنفتی، اقتصاد