بهنام فرزاد - گروه حرفه ای روابط عمومی(رسانه)، موسسه آموزش عالی علمی کاربردی

نظام مدیریت منابع انسانی در هر سازمان، با توجه به پویایی و تغییرات مستمر محیطی نمیتواند یک پدیدهی ساکن و ثابت باشد. هدف اساسی مدیریت استراتژیک منابع انسانی خلق قابلیت استراتژیک از طریق به کارگیری کارکنان ماهر، متعهد، و با انگیزه برای دستیابی به مزیت رقابتی پایدار است. در مدیریت استراتژیک منابع انسانی لازم است تا راهبردهای منابع انسانی، فرهنگ سازمانی و استراتژیهای منابع انسانی به دلیل روابطی که با هم دارند یکجا دیده شوند (نصر اصفهانی و همکاران، ۱۳۹۶). با توجه به نقش و اهمیت استراتژیک حوزه منابع انسانی در ارزش آفرینی سازمانها در فضای کسب و کار امروزی، می توان بیان داشت که در بین منابع سازمانی، منابع انسانی با ارزشترین عامل تولید و مهمترین سرمایه هر سازمان به شمار میآید(نصر اصفهانی و همکاران، ۱۳۹۶). به عبارت دیگر، منابع انسانی هر سازمان منبع اصلی زاینده مزیتهای رقابتی پایدار و ایجاد کننده قابلیتهای اساسی است(اسنهارت، فورد و بیگمن، ۲۰۱۰). در نتیجه یکی از عمدهترین برنامهریزیهای سازمانی، برنامهریزی استراتژیک در حوزه منابع انسانی است. و می توان گفت توجه به توسعه منابع انسانی برای تجهیز و هرچه توانمندتر کردن مدیران و کارکنان، به عنوان ارزشمندترین سرمایههای سازمانها که در دهههای اخیر مورد تاکید شاخص اصلی تعالی سازمانی قرار گرفته و محور توانایی سازمانهای عصر حاضر تلقی میشود، معرف این واقعیت است که در رویکرد جهانی مبتنی بر دانش، انسان یک منبع استراتژیک و تعیین کننده سازمانها و در نهایت در زندگی به حساب میآید و پرورش و توانمندسازی او باعث توسعه پایدار، اقتصادی و اجتماعی و حتی سیاسی میشود.

چالش های منابع انسانی، مدیریت منابع انسانی