سیدحسن میرامینی - گروه مدیریت امور فرهنگی، دانشگاه علمی کاربردی

با وجود پیشرفتهای عظیم اخیر در عرصه های مختلف، انسانها همچنان مهره های اصلی سازمان را تشکیل می دهند که موفقیت سازمانها در جهت تحقق اهداف شان وابسته به نحوه نگرش آنان نسبت به انسان و چگونگی به کارگیری این نیروها است(هاشمی، امین زاده،۱۳۹۰،ص۵). ایده "ورود شهرداریها به عرصه یکپارچه سازی مدیریت ارائه خدمات اجتماعی"یا" تجمیع پیشخوانها، درگاهها و ایستگاه های پاسخگویی و ارائه خدمات اجتماعی در شهرداریها" تلاش دارد تا وجه اجتماعی خدمات شهری را تقویت نموده و شهرداریها را علاوه بر حوزه ارائه خدمات شهری سخت افزاری(ترافیک، ساخت و ساز و...) به حوزه خدمات شهری نرم افزاری(مرتبط با کیفیت زندگی شهروندان) سوق دهد. تصمیم گیری برای انتخاب طرح مناسب در شهرها، به یکی از چالش های اساسی مدیریت شهری تبدیل شده است. هدف پژوهش حاضر نقش مدیریت منابع انسانی در تحقق خدمات اجتماعی می باشد. در این بین کارایی ضعیف طرح های سابق، باعث بازگشت به استفاده از مشارکت اجتماعی شهروندان به عنوان روشی برای خروج از بن بست در حل مسائل شهری شدند. چرا که سازمانها مسئولیت های بزرگی در زمینه اجتماعی، اقتصادی و محیطی در قبال کارکنان، سهامداران، مشتریان، دولت، تامین کنندگان و تمامی ذینفعان خود برعهده دارند. بدون شک، چنانچه افراد، گروه ها، سازمانها و موسسات مختلف جامعه، خود را نسبت به رویدادها، اتفاقات و بحرانهای مختلف مسئول دانسته و هریک در حدود مسئولیت و حیطه کاری خویش در حل بحرانهای فوق تلاش نمایند، بسیاری ازمشکلات کاسته شده و جامعه ای سالم و آرام به وجود خواهدآمد.

مدیریت منابع انسانی، خدمات اجتماعی